Хазинаи асрор

Уламо кашф намуданд, ки дили инсон чиҳил ҳазор халияҳои (клетка) асабиро доро будааст, ки онҳо даври муҳим дар тафаккур, идрок ва рафтори шахс мебозидааст.

Фасли гул нест, ки борон нашавад. Fунчае нест, ки хандон нашавад. Дар бузургии Худованди Карим. Одаме нест, ки хайрон нашавад.

Фасли зимистонҳам расид ва рӯз то рӯз ҳаво рӯй ба сарди меоварад.Худоё дилҳои моро гарм нигоҳ дор агарчи сарди низ як аз фаслҳои сол аст вале аз шиддати сардии он ба сӯят паноҳ мебарем.

Фасли тирамох барои хар яке мо ва шумо тачассумгари нихоят ва фарчоми чизеро мефахмонад.Умед аст аз он дарси хубе гирифта бошем ва ё бояд бигирем.Акси № 4

Фасли Тирамоҳ яке аз фаслҳои сол аст,ки беҳтарин фаслест барои ононеки фикр мекунанд дар зебо офаридаҳои Худовандӣ

Фасли тирамоҳ фаслест аз пажмурда шавии табиъат ва ин замин дарак медиҳад.Фаслест,ки инсони оқилро аз оғози фасли сарду сармо огоҳ менамояд то омодагиашро бубинад.Оё омодагие дорем ? Акси № 2

Фасли тирамоҳ фасли ҷамъи ҳосили сол аст.Ин фасл бароям умри рӯ ба хазон оварда истодаи инсонро мефаҳмонад.Ҳамеша ин фасл маро ба фикр во медорад.Акси № 1

Молик ибни Динор (раҳ) мегӯяд: “Динор бад-он хотир меноманд, ки ӯ дин ва нор (оташ) аст.” Агар шахсе динорро, (яъне пулро) он чи ҳаққи ӯст адо кунад, дар роҳи ҳалол онро нафақа ва ё сарф кунад, пас бо амалкарди дин амал кардааст. Аммо шахсе динорро (пулро) ба ғайри ҳаққаш бигирад ва дар роҳи ҳаром масраф ва ё истифода кунад, пас барои ӯ оташ аст.