Латоифу ҳикоёт

Мегўянд Осафуддавла рўзе ба иттифоқи ғуломони худ аз яке аз кўчаҳои танги хуросон мегузашт. Дар ин мавқеъ марде чанд сар хари худро пеш андохта буд ва бидуни таваҷҷўҳ ба Осафуддавла пеш меронд ва роҳро барои гузаштани волӣ боз намекард.

Достони маконат ва шукўҳи хонадони Бармакиён дар асри Ҳору-наррашид ва сипас мавриди ғазаб қарор гирифтан ва хории онон аз ҳаводиси аҷиби таърих аст.

Яке аз бузургони ҷафопеша ва золим дар сарзамини Ғур(вилояте ҳоло дар Афғонистон) хари деҳотиёнро ба зўрӣ мегирифт. Дар зери бори вазнин ҳар рўз ду хари мискин ҳалок мешуд.

Шоҳзодае дар Ганҷа буд, нопок ва бебандубор. Дар ҳоле ки маст буд ва дар дасташ шишаи шароб дошт, вориди масҷид шуд.

Малик Солеҳ аз подшоҳони диёри Шом бо ғуломаш берун омад ва дар атрофи бозор ва кўчаҳо мисли арабҳо нисфи рўяшро пўшида гашту гузор мекард.

Гўянд рўзе Ҳаким Саноии Ғазнавӣ қасидае дар мадҳи Баҳромшоҳи Ғазнавӣ суруда ва нусхаи онро бардошта ба самти дарбор равона шуд, ки дар ҳузури подшоҳ бихонад.

Як муллои ҷомадарида ва фақир дар айвони қозӣ дар сафи пеши муллоҳо нишаста буд, қозӣ ба ў чап-чап нигоҳ мекард ва маълум буд, ки аз ҳузури вай нороҳат буд.

Як мард мурғеро мекушад ва ба назди дуконе,ки махсуси мурғ буд(қассобхонаи мурғ) меояд. Аз соҳиби он дӯкон талаб мекунад,ки ин мурғеки дар даст дорад онро пора ва тоза кунад.

Ҳикоят мекунанд, ки хурусе буд ва ҳар субҳ мисли дигар хурусон ҳангоми дамидани субҳ азон мегуфт.

Мург бо шере дуст мешаванд пас аз ин шер мегуяд ба мург дигар бе парво дар чаннгал гашту гузор намо касе бо ту озоре расонад бо ман тараф аст.