Ҳеҷ касеву гуруҳе, ба мисли мудири мактаби № – Шаҳристон ва муаллимони ин муассиса аз хабари бемории ман хурсанд нашуданд. Ҳатто Эмомалӣ Раҳмонову СС.Ятимову Рамазон Раҳимзодаву Юсуф Раҳмону Рустаму Шоҳруху Озодаву Ҳасану ва ғайраву ҳоказоҳо амсоли ҳамин муаллимон ҳолати ризоият ва қаноатмандӣ надоштанд, чун мебоист онҳо дар барномаи навбатии «Минбари муҳоҷир» бо ман сарукала мезаданд ва меомаданд ба назди он масъули «идеологӣ»-и ҳукумати ноҳия ва аз кабинети вай дар соати 12.00 ё 1.00-и ними шаб дар пахши онлайнӣ ширкат меварзиданд. Инҳо ҳануз 15 август дастур гирифта буданд, ки дар барномаи рӯзи 6- сентябри «Минбари муҳоҷир» ширкат варзанд ва муқобили Муҳаммадиқболи Садриддин бояд суҳбат кунанд.Яке аз шиносҳои наздик гуфт, вақте хабари касалии шуморо мудир ва муаллимҳо ва махсусан мудир шуниданд, сад бор шукри худо гуфтанд, ки аз ин беобруӣ халос шудем вагарна мебоист дурӯғ гуфта ҳоли бадамонро хуб таъриф мекардем. Охир, пас аз ин барнома ҳам мо бояд дар ин ноҳия зиндагонӣ кунем, ба чашми мардум чихел менигаристем.
Акнун, ки ман бемор шудам, ҷони онҳо дамид ва аз зери фишори ҳукумати ноҳия наҷот пайдо карданд.
Аммо беморӣ….
Чашмонам дар бемористон боз шуданд. Ба худ наомада будам ва намефаҳмидам, ки чаро инҷоям. Кам-кам давру барамро тафаҳҳус мекардам, ки куҷояму чи вазъу ҳоле дораму бо ман чи иттифоқе уфтода. Яке парастор даромад. Набзамро гирифт ва чашмонамро нигоҳ карду хурсандона берун рафт ва чаҳор нафар баргаштанд.
Бори дигар ба худ омадам, ки сари болинам Умар писари калониам истодааст. Чашмонам ин бор баҳузур боз шуданд. Гуфт хеле тарсондиамон. Худоро шукр, ки ҳамааш ба хубӣ гузашт.30 август буд,ки ба худ омада будам,аммо хело бе мадору хаста будам.
Пурсидам лабтобу планшетро наовардаӣ? На, гуфт ва таъкид кард, ки пизишкон ҳоло иҷоза намедиҳанд.
Телефонро гирифтам ва тамошо кардам, ки онҳое мисли мудири мактаби таҳсилоти миёнаи умумии №-и Шаҳристон аз бемории ман хушҳолу хурсанданд кам нестанд. Вале дар баробари онҳое, ки дар ҳақи ман дуои шифои оҷилу комил талабидаанд, ночизанд,тамоман кам. Худоро шукр,ки дустону ҳаводорон ва мухлисони зиёде дорам,ки дар ин лаҳзаҳои сангин барои ман дуо карданд ва аз даргоҳи Аллоҳи меҳрубон саломатӣ ва шифо талабиданд.
Яке аз ин дӯстону ихлосмандон чунин навишта кардааст:
«Ассалому алайкум бародари муборизи роҳи ҳақ. Аввало аз даргоҳи Аллоҳи поку муназзаҳ барои шумо ҳарчи зудтар шифои оҷилу комил масъалат дорам.
Аз Аллоҳи ғолибу бо ҳикмат дуъои онро мекунам, ки ба шумо ва амсоли шумо умри дарози пурбаракат, ризқи ҳалолу покиза ва тақвову фурутанӣ ва дар ҳар нияту аъмоли холисонаатон нусрату баракат ато кунад.
Банда аз шумо эҳтиромона хоҳиш мекунам ҳеҷ гоҳ ҳолату ҳодисаҳои беморӣ ва ё ҳар хушӣ ё нохушие, ки дар ҳаёти шахсии шумо рух медиҳад, расонаӣ накунед. Чун ки душманони шумо шояд аз фурсат истифода карда, худое накарда ягон осебе бирасонанд ба шумо. Дар ин лаҳзаҳои бемории шумо мунофиқини бадтар аз кофир хело ҳам хурсанд шуданд. Чунки мунофиқин пиндори хато доранд, ки гуё бо рафтани олиме аз олами ислом шамъи барафрухтаи парвардгор хомуш мешаваду онҳо аспдавонии худро идома хоҳанд дод. Аммо кур хондаанд, ғалат мекунанд.
Агар бародари муборизи мо Муҳаммадиқболи Садриддин набошад, садҳо ҳомии ин дини ҳақиқат пайдо хоҳад шуд. Инро бигзор курдилони ғофил фаромӯш насозанд. Ба ҳар ҳол ба он табибоне, ки дар зери назораташон ҳастед эътимоди том накунед. Чунки онҳо низ худ медонад, шояд мусалмон набошанд, ин тавр гуфтам, чунки табибони мусалмон низ дар давлатҳои ғарбӣи кам нестанд, чунки бисёре аз шермардонро ба воситаи табибони хоин аз байн бурдаанду ҳочати гап ҳам нест. Шумо аз мо ҳам хубтар медонед. Ба ҳар ҳол мувозиби саломати хеш бошед».
Ба ин бародари арҷманд аз самими қалб изҳори сипос мекунам.
Худову ростӣ, сабаби вазъам хароб шудан дақиқан ҳамон навори тоҷикбачае буд,ки ду рус ӯро маҷбуран ба корҳое вомедоранд,ки ҳеҷ инсоне тобу тавон ва тоқати ин таҳқирро надорад. Пас аз ба ҳуш омаданам боз Умарро пурсидам чи хабар асту чаро эълон кардед ин ҳолатро ? Гуфт хело тарсидам ва нахостам чизе аз касе пинҳон бимонад ва бахшиш ин кор нохудогоҳ нсурат гирифт, чун намедонистам чи кор кунам дар он ҳолат. Умар гуфт зангҳо хело зиёданд ва ҳама аз ҳолатон мепурсанд чи гуям намедонам дада? Ҳануз ҳавсала надоштам ва чизе нагуфтам. Пас аз як рӯз боз Умар гуфт дада устод Абдуқодирро зиндонӣ карданд ин номардҳо. Гуфтам Абдуқодири Рустамро?Гуфт бале вале ором бошед ин амалкарди ҳамешагии режим аст дигар. Ва, вақте ҳам, ки ба худ омадаму ҳушам сари ҷояш меомад, чизе,ки бештар зеҳнамро машғул медошт ва хиёламро мекашид боз ҳам вазъу ҳолои ҳамин адиби рушанфикр Абдуқодири Рустам буд. Ман бо эшон ошноӣ надорам,вале бархе аз навиштаҳояшонро ва назарҳояшонро мехондам.
Боздошту иттиҳом задани ин ҳукумат дар нисбати чунин бузургон кори тозае нест. Ҳамин ки қадами номубораку нопоки ин қавми аҷнабӣ вориди пойтахт шуд, устодони калом Муъмин Қаноату Гулрухсору Лоиқ Шералӣ тарки Душанбе карданд. Бозор Собир «успет» накард. Дар зиндонаш андохтанду ахиран ӯро мубодила намуданд ҳамчун асир. Табиати ин қавм ҳамин аст. 31 сол не, 331 соли дигар ҳам бигзарад, инҳо иваз намешаванд. Хона-музейи домулло Садриддин Айниро кам монда буд, ки тахриб кунанду дар ҷойи он барои Рустам бардел ва дискоклуб бисозанд.Ҳоло, ки ба ин муваффақ нашуданд, акнун хонаи устод Мирзо Турсунзодаро тахриб мекунанд ва дар ҷояш барои Азизмои газетхонак ва Таҳминаи клеопатраву Озодаи қил –«дикий пляж» сохтанианд. Ин қавм ҳамин аст, дигар намешавад. Барои инҳо абдуллораҳнамоҳо, атомирхоҷаҳо, давлатсафарҳо, раҳмоншералиҳо, саъдимаъдиҳо, сайёфимизробҳо ва амсолуҳум даркор аст ки билесанду бимоланду бигиранду бибаранду бихуранду бибавланду бишошанд.Тамом. Фалсафа ва моҳияти ҳаёту зиндагиашон ҳамин аст ва ҳамин қадар аст.
Сахт метарсанд. Дар ҳақиқат метарсанд. Инҳо аз мардум метарсанд. Чунки сартопо ҷиноятанд. Хурдтарин садоро бояд хафа кунанд, то сироят накунад, густариш наёбад.
Ҳоло инҳо дар сари хирман ҳастанд.Дар сари дастурхони пур аз нозу неъматанд. Намехоҳанд, ки ҷудо ва канда шаванд, дур монанд. Чизеро, ки тамоми авлоду аҷдодаш орзу мекард ва намерасид, ҳоло доранд.
Ман метавонистам аслан дар ин бора нагуям. Худамро ба нафаҳмӣ ва нодонӣ бизанам. Аммо боз гуфтам бигзор мардум бидонад, ки ин қавми дузду ғоратгар, ки мисли гови зотӣ (як бор ба афту башараи давлат сафар нигоҳ кунед) сар дар охуранд.Чи қадар дилашон мехост, ки ман бимирам. Инҳо афроде амсоли Абдуқодирро чашми дидан надоранд. Барои инҳо мо ҳамаамон,чи муллову чи зиёиву чи адиу чи олиму чи деҳқону чи …хуллас, тамоми миллат бояд сокит бошем. То ки инҳо роҳат ва ором хуранд, хобанд, бача зоянд. Махсусан Раҳмонов, ки гуё ягон гапи зӯр мегуфта бошад, мегуяд «зиндагӣ мубориза аст» ва гуё вай мубориза карда бошад.Ин маҷҳулуннасаби беимон даврони бачагиашро дар ҳасрати нони серӣ сипарӣ кардааст,ин шароитеро,ки ҳоло дорад,дар хоби шабаш намедид.
Ин як малъуни бешарафи худозадаи куҳрии номусулмони нодидаи гушнапурзури носерами гарданбалонигазии руйҳо дунбаи гусфандии даюс аст. Ба вай рафтанду гуфтанд, ки Абдуқодир туро танқид кардааст, Абдухалил туро танқид кардааст. Ва Юсуф Раҳмон давлатсафарро «фас» доду давлат сафар, раҳмон шералиро ва сипас тамоми селаи гургону тудаи шағолон часпиданд.
Ва ҳоло акнун ду академики ҷаълӣ:Авдуҷабори кавлук сафири Тоҷикистон дар Тошканд ва Эмомалӣ Насриддинзода,ёрдамчии президент дар умури иҷтимоӣ бар зидди китоби Абдухалил Холиқзода мақола менависанд,то барои Юсуф Раҳмон далел бофанд.Э,шарматон бод,шумо аз кучаи илму адаб ногузаштаҳоро!
Ба худо дар руйҳои Эмомтапак нигоҳ мекунӣ, ранги дунбаи пирмеш овезон ва қошҳояш қошҳои Чингизхон аст. На ранг дорад на намуд. Кареҳманзар, қабеҳчеҳра. На нуреву на симои башарӣ. Вале чашмонаш ҳамоно хунталаб аст.
Як нафараш маро гуфтааст, ки ғарибмазор мешавад мисли падараш. Бале, тарҷеҳи зиндагӣ бар хорӣ ва зиллат, бигзор, ки ғарибӣ ҳам бошад, ин шиори ман аст ва набояд фаромуш кард,ки Аллоҳ дар китоби ҷовидонааш фармудааст:
وَالَّذِينَ هَاجَرُوا فِي اللَّهِ مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا لَنُبَوِّئَنَّهُمْ فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً ۖ وَلَأَجْرُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ ۚ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ
[الجزء: ١٤ | النحل ١٦ | الآية: ٤١]
Тарҷума : “Ба онон, ки мавриди ситам воқеъ шуданд ва дар роҳи Худо ҳиҷрат карданд, дар ин ҷаҳон ҷойгоҳе некӯ медиҳем. Ва агар бидонанд, музди охират бузургтар аст”
(Сураи Наҳл, ояти 41)
Яъне ононе,ки тарки диёру хонаву кошонаи худ карданд ба хотири Аллоҳ ба иллати зулму ситаме болояшон сурат гирифт. Барои он муҳоҷирон дар ин дунё хонаву кошонаи хубе муҳаё мекунем. Аммо аҷру подоши охират бештар аз онест,ки дар ин дунё барояшон дода будем. Агар ононе,ки ҳиҷрат накарданд медонистанд чи ҷойгоҳеро ин муҳоҷирон назди Аллоҳ соҳиб гаштаанд ҳаргиз наменишастанд дар зери он зулму ситам ва ҳиҷрат мекарданд аз он диёр.
Ба ояти муборакаи дигар диққат диҳед:
وَمَن يُهَاجِرْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يَجِدْ فِي الْأَرْضِ مُرَاغَمًا كَثِيرًا وَسَعَةً ۚ وَمَن يَخْرُجْ مِن بَيْتِهِ مُهَاجِرًا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ يُدْرِكْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا
[الجزء: ٥ | النساء | الآية: ١٠٠]
Тарҷума : “Он кас, ки дар роҳи Худо тарки ватан кунад (ҳиҷрат кунад) , дар рӯи замин бархӯрдориҳои бисёр ва кушоишҳо хоҳад ёфт. Ва ҳар кас, ки аз хонаи хеш берун ояд, то ба сӯи Худо ва расулаш ҳиҷрат кунад ва он гоҳ марг ӯро дарёбад, муздаш бар ӯҳдаи Худост ва Худо омурзандаву меҳрубон аст!”
(Сураи Нисо, ояти 100)
Агар фазли ҳиҷратро медонистед ва аҷру подоше Аллоҳ барои муҳоҷирон ваъда намудааст таманнои онро мекардед.
Дар мавриди фазл ва ҷойгоҳи ҳиҷрат садҳо сафҳа нависам кам аст. Дар мавриди марг дар ҳиҷрат бошад ҳазорон маротиба бо арзиштар аст аз марг дар ватан.
Диққат диҳед ба ин ду ҳадис :
Аҳодиси зиёде дар фазли шахсе дар ҳиҷрат вафот мекунад дар суннати набавӣ омада аст.
Имом Табаронӣ онро ривоят карда аст мазмуни ҳадис чунин аст: “Шахсе аз хонааш хориҷ мешавад дар роҳи Аллоҳ ва дар аснои ин сафараш (ҳиҷраташ) агар дар ҳар ҳолатҳое мисли аз асп афтодан, аз уштур афтодан, ё ҳашароте ӯро газад ва ё дар ҳар азияте ҳатто дар рахти хобаш вафот кунад агар Аллоҳ хоста бошад ӯ шаҳид аст”
Имом Аҳмад, Насоӣ, ибни Моҷа ва ибни Ҳиббон аз ҳадиси Абдуллоҳ писари Амр ривоят мекунанд, ки як марде аз аҳли Мадина вафот кард.
Расулуллоҳ, صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ҷанозаашро хонду сипас гуфт: “Эй кош дар ғайри зодгоҳаш вафот мекард”.
Асҳоб пурсиданд чаро эй Расулуллоҳ?
Расулуллоҳ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ гуфтанд: “Вақте мард дар ғайри зодгоҳаш (дар диёри ғурбат ва ҳиҷрат) вафот кунад, қабраш ба миқдори масофаи зодгоҳаш васеъ мешавад дар ҷаннат аз он неъматҳое, ки махсӯси ҷаннатиён аст бархурдор мегардад”.
Худованди бузург хеле ҳам собири басабр аст. Вале рӯзашро меоварад.Ин чизе нав нест. Ҳамин Нурсултон Назарбоевро бубинед, ки қиблаву каъба ва улгуи Раҳмон буд, чи шуд? Ҳамарӯза хабари расвоиҳояш дар расонаҳо кашида мешавад.
Қасам ба азамати Аллоҳ, дар ин чанд рӯзе, ки дар чунин ҳолат гирифтор шудам ва зикри Аллоҳи чорасоз ,ки ҳеҷ гоҳ аз забонам канда нашудааст, пеши назарам фақат устод Абдуқодири Рустам намоён буд.
Ба назарам ӯ охирин аз зиёиёни боғурур ва соҳиби андешаву афкори мустақил буд ва зери бори ҳеҷ касе нарафта буд ва худро мегуфт ва аз худ мегуфт. Қомати баланду болои ӯ қомати баланду болои ғуруру шукуҳу шаҳомат ва ҷасорату шарафи миллати тоҷик буд.
Вақте ҳамчунинҳо зери по ва шикаста мешаванд, миллат таҳқир мешаваду як Заҳҳоке миллатро метозаду қамчин мекунад,қалби афлок ба ларза медарояду дуд аз димори замин баланд мешавад. Ин қавм болои адабиёт ҳам дастони хунолуди худро гузошт.
Ман бар ин бовар нестам, ки СС.Ятимов инҷо даст надошта бошад. Тамоми ҳаракоти зидди Абдуқодир ҳаракоти «СС»-и аст. Агарчи нақши Юсуф Раҳмон дар ин боздошт қавитар ва барҷастатар аст. Чун дигар худро дар курсии президентӣ дида истодааст.
Ҳоло ин тоифаи аҳмақу аблаҳ назарашон ин аст ки Раҳмонов, наузубиллоҳ муназзаҳ ва мутаҳҳар ва маъсум аст ва набоядам интиқод бишавад.
Аммо, аммо вай як ишкамбаи пур аз ахлоту ошғол аст. Вай аз сар то қадамаш ишкамба, ишкамбаи пур аз г.. аст. Касе нест, ҳиҷ кас нест.
Юсуф Раҳмон мегуяд, ки Абдухалил Холиқзода шукри Раҳмонов накардаву ӯро танқид кардааст. Ин Юсуф Раҳмон ба масал магас асту Эмомалӣ Раҳмонов ахлот ва табиист,ки магасҳо гирди ахлот зиёд мешинанд.
Мехостам ба адибони «боло» муроҷиат кунам ва бигуям, ки э бародарҳо шумо чи кораед, дар фикри чи астед? Шумо миллатро фақат аз зовияи ишкамбаи Раҳмонов набинед.
Гуфтам, бигуям, ки як бор ҳам шуда астағфируллоҳ, астағфируллоҳ, астағфируллоҳ гуед.
Муҳаммад Ғоиб, Ҳақназар Ғоиб, Абдулҳамид Самад, Бароталӣ Абдураҳмон, Аҳмади Ироҳим, Абдуқодир Талбакзода…шумо як бор ба ин ишкамбаи пур аз гуҳ бифаҳмонед, ки чи мусибатҳоеро болои ин миллат оварда истодаӣ, озору азият дода истодаӣ. Вале, намедонам инҳо чизе мегуянд ё хайр ва ҳарфи инҳо таъсире хоҳад дошт?
Ин чиз дақиқ буд, ки Раҳмони Шералӣ дастур иҷро карда буд. Маҳз ҳамин нафар айбнома-фикри айбдоркунӣ барои Абдухалил омода кард. Ҳоло агар духтари ховалингӣ неву духтар бар фарзе ғармӣ буд, раги ғайрати Раҳмон Шералӣ меҷунбид?Агар ин тавр номусдорӣ як бор биё Русия ва бубин, ки чи гапҳо аст? Дар инҷо ҳазора, не нобуридҳо андозандоз карда истодаанд. Ва,нафақат ховалингӣ, фархорӣ, балҷувонӣ, кангуртӣ, кулобӣ, ғармӣ, ҳисорӣ, бадахшӣ,зарафшонӣ..тамоми миллатро.Аз болои кадоме аз онҳо мақола мекунӣ ва парванда месозӣ?
Агар аз мавқеъ ва дидгоҳи шумо бигирем, ин китоб дар руҳияи тарафдорӣ аз фронти халқиҳо ва зидди наҳзату муллоҳо ва ғармиҳо навишта шудааст. Вақте дар бораи Помир ва бадахшониҳо менависад аз Шириншо Шотемур ёдоварӣ мекунад аммо аз Нусратулло Махсум аслан ҳарфе намезанад. Ва ё хонаводаи муътабару муҳтарами Тураҷонзодаҳоро, ки ҳазорон муриду мухлис дорад «оилаи табаҳкор» мехонад. Охир ин китоб “Хотираи рӯзгори ман” аст. Шахс хотироти худашро навиштааст, на аз миллат ва мардумро дар умум.
Ҳоло барои ин гапҳо бигирему зиндон кунем?
Акнун,фикр кунед, ки ман ба дасти инҳо биуфтам чи хоҳад шуд? Ман, ки тамоми фисқу фасод, хидъаву иръобу ҷурму ҷиноятҳои инҳоро ифшо карда истодаам, чи иттиҳоме мезананд?
Ин қавми аҷнабӣ ҳоло тамоми талошашро карда истодааст, ки маро аз инҷо ба ватан бибарад. Маълум аст ки бибурд, чи хоҳад шуд.
Ахиран Юсуф Раҳмон боз ба мақомоти Фаронса ва Иттиҳоди Аврупо дигарбора нома навишта ва талаб кардааст, ки маро дастгир кунанд. Аз рӯи баъзе маълумотҳо дар он дархост «далелҳои нав» пешниҳод гаштааст. Чи тавре хабар расид, ҳодисае, ки чанд рӯз пеш дар марз ташкил шуд ё гуё рух дод, ки гуё се нафарро безарар гардониданду миқдори зиёди яроқу аслиҳа ёфтанд, ҳамааш бо контроли ман ва устод Кабирӣ сурат гирифта аст. (манзурашон ҳодисаи 5-сентябр дар Кеврони Дарвоз аст, ки гуё се узви «Ансоруллоҳ» кушта шудааст). Ман гуё худро аз саҳнаи маҷозӣ,интернет дур ва бемор кардаам, то онки ин нақшаро назорату контрол кунам. Гуё аз киссаи пеши яке аз он се нафаре, ки мақомот безарар гардонид, телефон ва дар он нақшаҳо бо амри ман пайдо шудааст. Бовар кунед дигар намедонанд чихел саҳнасозӣ ва иттиҳом намоянд. Дигар наметавонанд мардона аз худашон ва режими фосиди корношоямашон ҳимоят кунанд, чун режими ботил ва ғайри миллӣ ва мардумӣ аст.
Хулоса, бо корбурди ҳазоруяк ҳиллаву найранг мехоҳанд ба ҳадафи нопокашон бирасанд. Манбаъе, ки ин хабарро расонд гуфт,ки
«Зиёд кушиш доранд, ки бо шумо дар алоқа бароянду ба дом афтонанд. Шуморо гуё ба суҳбати мардакӣ даъват карда аз барои Аллоҳ гуё рост гап мезананд: «Э,и маълумотҳо дуруған, ту мусалмонӣ, туҳмат гуноҳай». Бо ҳамин гуна гапу ҳарфҳо ба шумо часпониданианду бо сум дар бораи нафарони ба шумо маълумотдиҳанда информатсия хариданианд.
Дар маҷлисҳои махфӣ гуфтанд, бачаҳое, ки ба Шумо содиқанд сахт хавотир шуданд, ки «яке наброя ягон гап». Мардум медонад, ки «шумо мардида марден ва асосаш, ки эмонтон мустаҳкам аст».
Иншоаллоҳ, бале. Имони ман қавӣ ва мустаҳкам аст ва ҳеҷ ба истилоҳ «информатор»-и худро маълум намекунам, агарчи ин манбаъҳо дар даруни худи онҳоанд ва наздики худи онҳоанд ва ҳиҷ гоҳ ба инки онҳо маълумот медиҳанд, шакку шубҳа ҳам намекунанд.
Бубинед, ки дар ҳамин чанд рӯзи дар бистари беморӣ хобидани ман чи достону ривоятҳо бофтанд:
«Раиси КДАМ-и вилояти Суғд Зубайдзода Алихонро дар Дастгоҳи иҷроя зиёд таъриф карданд, ки аҳсан мардуми ватандустро бар зидди Муҳаммадиқболи Садриддин баровард ва дар пахшҳои мустақим фаъоланд. Маҳз ҳамин сабаб гашт, ки Муҳаммадиқболи Садриддин мағлубияташро эҳсос намуд, бемориаш зиёд гашт.
Ҳозир акнун ҳамаи мақомотҳо ин иқдомро пеша карда тайёрӣ дида истодаанд, ки одамонашонро дар пахшҳои мустақим бароранд ва нишон диҳанд, ки онҳо ҳам метавонанд».
**********************
«Тамом, Муҳаммадиқболро дору доданд. Мо одам ворид кардем дар атрофи Кабирӣ ва Муҳаммадиқбол, имрӯзҳо одамҳои мо сар карданд. Акнун мо бо писари Муҳаммадиқбол, ки номаш Умар аст, дар алоқа ҳастем ва бояд рӯзҳои наздик маълумотҳои телефони падарашро ба мо диҳад, ки кӣ ба Муҳаммадиқбол маълумотҳо равон мекард. Мо Умарро фаҳмондем, ки падаратро душманони миллат фиреб дода истифода мебурданд. Падарат фақат мегуфт, ки ақалан фарзандҳоямро ватан баред, дар ватан бошанд.»
******************************
«Баъзе мегуфтанд, ки ин туҳфа ба ҷашни Истиқлолияти Миллӣ аст, ки тавонистем Муҳаммадиқболро аз саҳнаи маҷозӣ барорем. Яъне дигар Иқбол баромад намекунад.
Хулосаи гап, зиёд нафароне, ки ҳамкорӣ мекарданд, дар ҳаросанд. Чун овозаҳое, ки гуё Муҳаммадиқболи Садриддин суме надорад, ки пули болницаро диҳад, барои ҳамин баъзе маълумотдиҳандаҳоро ба мақомот ба ивази маблағҳои калон фурухта истодааст. Мақомот дар маҷлисҳояш мегӯяд, ки мо гуфта будем,ку Иқбол ҳамаи ононеро, ки ба ӯ занг мезананд, аввал диктофонашро гирён мекунад, баъд гап мезанад.
Як нуктаи муҳим, ин аст ки худат Устод дар чашми миллат шахси бовариноки софдилӣ. Мақомот бошад бояд шуморо нишон диҳад, ки шумо манфиатҷу ва мақсади шумо дарди миллат не, балки зери ин ном сум кор карда истодаед».
Ва чанд мавриди дигар дар бораи «фарзияҳо»-и бемории ман. Ашраф Гулов, сафири Тоҷикистон дар Туркия ва домоди Эмомалӣ Раҳмонов бо муҷарради шунидани хабари бемории ман «ош» ташкил кардааст. Даври ин ош чанд кас шиштаву хушҳоливу хурсандӣ кардаанд, ки «акнун гушҳои Ҷаноб ором мегирад ва касе «настроения»-ашро «портит» намекунад.”
Шоҳрух Саид ҳам изҳори хушҳолӣ кардааст, ки одамҳои «внедрят» кардааш кори худро бомуваффақият анҷом доданд.
Чанде аз ин фарзияҳоро менависам:
«Одамҳои «внедрят» кардаи мо доруро додаанд. Тавонистаанд, ки нақшаи бар уҳда гузоштаашонро анҷом диҳанд. Акнун кори Муҳаммадиқбол тамом».
****************
«Бар зидди Шоҳруху отааш-генерал Шоҳрух Саидзода, сардори УУР-Раёсати кофтукови ҷиноятии ВКД ва генерал Фаттоҳ Саид,собиқ раиси Агентии мубориза бо коррупсия як барномаи «разоблачителний» мекард, пеши роҳашро гирифтем».
*******************
Боз тарафи бегоҳ фарзия дигар шуд: «бо бачааш дар алоқа баромадем, бачааш Умар, фаҳмондемаш, бачаи мефаҳмидагӣ будааст. Бояд телефонҳои отаашро кушояду ҳамаи контактҳоро ба мо бичаспонад».
******************
«Мутаассифона, беҳтар шудааст, мемурд,ки халос мешудем».
********************
«Ин спектакли худаш аст. Чунки бисёр қарздор аст, аз налог қарздор.»
********************
«Шоҳрух пули калон роҳӣ карда ва гуфтааст барномаро накуну бираву якчанд рӯз дам бигир. Барои ҳамин дигар на «Минбари муҳоҷир» мекунад на ягон чизи дигар».
********************
«Қандаш баланд шудаст, қарздорҳо ба сараш омадаанд».
******************
«Дар онҷо бизнес дорад, бизнесҳояш ништяк аст. Хуб, одам аст дигар, одам касал мешавад»
Акнун инро аз ман бояд шунавед ва хуб бо диққат ҳам бошед!
Дар хуни ман хиёнат ҳаргиз ҷой надорад.На дар хуни падарам буд ва на дар хуни бобоҳоям. Инчунин дар хулқ ва хуни писаронам ҳам ҷой надорад. Шумо ҳамаро мисли худатон харидашаванда ва фурухташуда напиндоред.Ҳар касе бо мо кор кард, шахсияти ӯ ҳаргиз ифшо нагаштааст ва нахоҳад гашт. Он вазиру генералҳо,ки бо мо ҳамкорӣ ва ҳамроҳӣ ва ҳампаймонӣ доранд худашон хуб медонанд инро. Дар тули ин ҳама сол ҳеҷ нафаре ифшо нашуда ва боздошт ҳам нашудааст.
Ду рӯз қабл як суҳбате доштем бо як мақомдори болорутба,дар ин бора,ки ман бар ивази чи чизҳое омодаам,ки сокит бишавам.Аммо ман рад кардам.Барои чӣ рад кардам масъалаест,ки танҳо миёни ману ӯст ва хуб фаҳмид,ки мо муборизем ва муборизи роҳи ҳақиқат ва адолат будан яъне чӣ? Онҳое дар кабинетҳо нишастаед ва ҳама ончи ба шумо доложит мекунанд бовар накунед ва худатонро хушҳол накунед. Ин шо Аллоҳ мо пирӯз мешавем ва инро шумо бо чашмонатон хоҳед дид!
Дар давраи аввали муборизаҳо ҳам айнан ҳамин ҳарфҳоро дар нисбати мо мегуфтанд,ҳоло ҳам такрор карда истодаанд.Аммо боз худашон зону заданд.Раҳмонов барои он ба худаш унвони қаҳромони Тоҷикистон дод,ки “нотарсида” пши устоди шаҳид Сайид Абдуллоҳи Нурӣ хусдеҳи Афғониистон рафт.Ин корро такрор мекунад.Пеши мо меояд ва “дважди” қаҳрамон мешавад,албатта агар то он руз намурад.
Ҳамаи ин хабарҳо ба ман бо ҳар роҳу василае расиданду ҳоло ҳам доранд мерасанд.
Аммо дар баробари ин дуоҳову ниёишҳои шумо дӯстони азиз, мухлисону ҳаводорон ҳолати маро, саломати маро лаҳза ба лаҳза тағйир медод ва маро бештар таҳрик мекард, ки ин ҳама мардумро набояд ноумед кард:
“Ассалому алейкум ва раҳматуллоҳи ва баракатуҳу.Устоди азизу гиромӣ ва бузургвори ман. Баробари дидани шумо дар бистари беморӣ ашк аз чашмонам ҷорӣ шуданд. Бо худ гуфтам чаро золимонро дар пояшон хор намезанаду аммо бузургворонро дарду ғам думболагир аст.
Устоди азизу гиромӣ! Шумо ҳеҷ гоҳ рӯҳафтода набошед.Мо ҳама бо шумоем. Ман ҳамеша аз даргоҳи Офаридгор хоҳонам, ки устоди маро дар паноҳаш нигаҳбон бошад. Устоди азиз, Худоё зудтар ба по бархезеду бо ҳамроҳи мо бошед. Бо умеди пирӯзӣ, як бародари ғариби шумо”!
***********************
Ончунон паёмҳои садоӣ ба шумораҳои вотсап ва телеграми “Ислоҳ” аз мардум омадааст,ки аз якояки азизон изҳори сипос менамоям,ки аз ҳоли мо мехостанд огоҳӣ пайдо намоянд.
“Ассалому алайкум ва раҳматуллоҳи ва баракатуҳу. Устоди азизам саломатиатон чи тавр аст, ҳичи хуб шудаед, чиқадар вақт шуд, ки аз шумо хабар надорам. Бисёр зиқам.Ҳадди ақал як бор бароеду гуед, ки ман хуб ҳаст….”
Бо айни ҳамин мазмун 11000 номаву паёмҳои шумо, азизони хонандаву бинанда, мухлисони «Ислоҳ»-ро дарёфт кардам. Дуоҳову хоҳишҳои шумо маро бо лутфу карами Аллоҳи пок шифо бахшид ва ман қарзу фарзу рисолати худ медонам,ки роҳеро, ки пеш гирифтаем, боз ҳам бипаймоем ва боз ҳам собитқадаму устувор ва росих бошем.
Ва, охирин чизе ки гуфтаниам ин аст ки мақомоти ноҳияи Шаҳристон боз ҳам ба он мудир ва муаллимҳои МТМУ№ дастур додаанд, ки «тайёрияшро бинад». Муҳаммадиқбол боз барнома мекардааст… Гуфтанд,ки руҳияи мудир бисёр ҳам харобу бад буд ва он рӯз ҳатто натавонист то ба охир дар мактаб бимонад. Муаллиму талабаҳоро ҳам хеле барвақт ба хонаҳо ҷавоб додааст….
Дар фарҷом аз ҳамаи шумо миллат ва мардуми азизи кишвар изҳори сипос менамоям ва ҳамаи шуморо дӯст дораму бароям так таки шумо азизед. Ман медонам барои кӣ кор мекунаму талош меварзам, ман медонам бар алайҳи кӣ истодааму мубориза мебарам, ман дар ин муборизаам ин шо Аллоҳ содиқ хоҳам монд. Ман баргаштам, то кори нотамомамро бо ҳавлу кумаки Аллоҳ ва душодуши ҳам якҷо ба поён расонем. Мо бо ҳам метавонем ин корро анҷом диҳем…