Муште хирвор ва намунае чанд аз ганҷинаи маънии “Таърихи Байҳақӣ”
“Мардонро ҷаҳд андар он бояд кард, то як бор ваҷеҳ гарданд ва номӣ. Чун гаштанду шуд, агар дар меҳнат бошанд ё неъмат, эшонро ҳурмат доранд ва то дар гӯр нашаванд, он ном аз эшон наяфтад”;
***********************************************************************************
“Бузург мардо, ки ӯ домани қаноъат тавон гирифт ва ҳирсро гардан фурӯ тавонад шикаст”;
***********************************************************************************
“Ғояти кори одамӣ марг аст”;
***********************************************************************************
“Мард он гоҳ огоҳ шавад, ки набиштан гирад”;
***********************************************************************************
“Аз ҳадис ҳадис шикофад”;
***********************************************************************************
“Ҷаҳон хӯрдам ва корҳо рондам ва оқибати кори одамӣ марг аст”;
***********************************************************************************
“Аҳмақ мардо, ки дил дар ин ҷаҳон бандад, ки неъмате бидиҳад ва зишт бозситонад”;
***********************************************************************************
“Кас аз модар ваҷеҳ назояд ва мрдумон мерасанд, аммо шарт он аст, ки номи некӯ ёдгор бимонанд”;
***********************************************************************************
“Саъбо фиребанда, ки ин дираму динор аст, бузург мардо, ки аз ин рӯй бартавонад гардонид”;
************************************************************************************
“Гунҷишкро ошёнаи боз талаб кардан муҳол аст”;
***********************************************************************************
“Рӯзе хоҳад буд ҷазо ва мукофотро дар он ҷаҳон ва доваре одил, ки аз ин ситамкорон доди мазлумон биситонад ва агар набудӣ, ҷигари бисёр кас пора шудӣ”;
*************************************************************************************
“Ҳар кас, ки хештанро натавонист шинохт, дигар чизҳоро чӣ гуна тавонист донист, вай аз шумори баҳоим аст, балки низ баъдтар аз баҳоим”;
************************************************************************************
“Сахт аҷаб аст кори гурӯҳе аз фарзандони одам алайҳисалом, ки якдигарро бар хира мекушанду мехӯранд аз баҳри ҳутом ориятро ва он гоҳ худ мегузоранду мераванд танҳо бар зери замин бо вуболи бисёр”;
*************************************************************************************
“Он чӣ гуфтаанд, ки ғамноконро шароб бояд хӯрд, то тафти ғам бинишонад, бузург ғалатест”;
************************************************************************************
“Ва одати замона чунин аст, ки ҳеҷ чиз бар як қоида бинамонад ва тағйир ба ҳама чизҳо роҳ ёбад”
Муште хирвор ва намунае чанд аз ганҷинаи маънии “Таърихи Байҳақӣ” “Мардонро ҷаҳд андар он бояд кард, то як бор ваҷеҳ гарданд ва номӣ.
