Чандин сол аст, ки мавъизаи имомхатибҳоро Маркази исломшиносӣ, ки аз собиқ атеистҳо ва лекторони ҷамъияти Дониш- мубаллиғони лоик ташкил ёфтааст, менависанд. Ва, ин мавъизаҳо асосан ба таърифу тавсифи Раҳмонов бахшида шудааст.
Бубинед, ки Раҳмонов дар моҳи Рамазон фармони бахшиш содир кард вале барқасд гуфт, ки бахшида ба Наврӯз авф кардааст, дар Наврӯз барқ дод, аммо дар иди Рамазон барқро кушт.
Яке аз муаллифони номае, ки ба нишони элкетронии «Ислоҳ» ворид шуд ҳодисаи нангинеро навиштааст. Ин нафар мегуяд 8 март дар тамоми масоҷид аз Майрами гурусухта гуфтанд. Ин муаллиф, ки яке аз ҳазорон намозгузорони пойтахти Тоҷикистон аст мегуяд дар чанд масҷиди Душанбе тақрибан як хел гап заданд, ки ин далолат бар он дорад, ки матни мавъизаи имомхатибҳоро дар рӯзи 8 март ҳамин кормандони лоику атеисти Маркази исломшиносӣ навиштаанд. Масалан гуфтаанд, ки Раҳмонов ба ин давлату савлату сарват барои он расид, ки модарашро ҳурмат мекард, гуё дигарҳо ҳурмат намекарда бошанд. Биёед, беҳтар аст ин номаро бо ҳам бихонем:
Душанбе
Ассалому алайкум дародар Муҳаммадиқболи Садриддин. Ман бисёр андеша кардам вале дар ниҳоят ба ин қарор омадам, ки дар ин бора, дер шуда бошад ҳам ба шумо бинависам. Гап дар бораи мавъизаи имомхатибҳо дар рӯзи ҷумъаи як рӯз қабл аз иди 8 март меравад. Ба масҷидҳо рафтем суҳбати муллоҳо фақат дар бораи модар. Се-чор масҷид рафтам дар рӯзҳои 7-8 март фақат дар бораи модар гап мезаданд. Масалан дар масҷиди Мехкалона, дар масҷиди Қазоқон ва дар масҷиди 102. Як гапҳо-як гапҳо мезананд, ки бисёр ҳам бемаъно аст: Э, бача хайр як мавъиза кардӣ, мақсад як историяро гуфтӣ, як ҳадисро гуфтӣ бас аст дар бораи модар. Як чизи дигар гап зан, як тақво, як ақида, як чизҳои соз гап зан. Наход мавъизаи мулло як ҳафта фақат модар бошад? Боз инхел не ки барои эҳтироми модар дар умум бошад. Ҳатман Модар ки гуфтанд номи Майрами модари Раҳмоновро мегиранд. Мегуфта боши модар танҳо Майрам бошад.
Чизи дигар ин аст ки масҷидҳо медароӣ кофтуков, чи таровеҳ бошад чи дигар намоз. Дар вақти баромадан мебинӣ милисаҳо қатор истодагӣ. Ранги мегуӣ, ки мо ҷинояткунӣ рафта истодаем ва особенно ҳамон рӯз ягон ҷиноят мешавад. Бениҳоят тафтишу санҷиш ва кофтукобамон карданд. Гапашон фақат ҳамин: «сулҳу суботи моро худо пойдор бидорад. Мегуяд ин пешвои миллати мо барои шумо иқа меҳнат кард, ӯ иқа азоб кашида ҷонша дар чим чи гирифт» ва ҳамин гапҳои фачро дар сари дуо ҳам меорад, дар амри маъруфҳо ҳам меорад.
Э, мулло намебинӣ, ки ин пешвоят «ранги хуг дам кардай, чи меҳнат кадай ин чи азоб кашидай»? Баъд боз мегуяд, ки «ҳамин пешвои миллати мо ҳамин модарша гуш кард ба гапи модараш кард, ки ба ҳамин давлату савлат расиду пешво шуд».
Бародар Муҳаммадиқбол нигаҳ ку гапа: «чмогии муллора бибин, беақлии гапа бибин ки инишкамбаи хуги касиф ба зури танку туфанги Русияву Узбакистон сари қудрат омадагӣ, бо омада омада дар калаҳои мардум ҳамин сулҳу суботи мора пойдор будорад ису усу ҳамин гапои лишни чида даркор бошад, кадом вақте бошад байни дуоша ҳамин масъалаҳо аст. Дига масъалаи дигар нест. Ина пеш ай асру пеш ай пешину дигар намозҳо ҳами гапора гав мезанан».
Эй, мулло аз Худо битарс. Боз ин мулло мегуяд, ки касеро агар дӯст бидорӣ фардо рӯзи қиёмат мегуяд, бовар кунед, бо ҳамин хел мегуяд ба қатори ҳамун мехезӣ. Наход ма пешвора дӯст бдорм,ки Аллоҳ бо ин Абуҷаҳл мара бхезона, тавба… Ина нигаҳ ку, ки ҳамин муллоҳо ҳамара сеҳру ҷоду карда истодааст, гипноз карда истодааст: пешвои миллати мо, муаззами миллати мо, дӯстуш бидорен, илоҳи тоба. Модартона дӯст бдорен, пешвои миллат модарша дӯст дошт, ба ҳамин ҷоҳора расиду пешво шуд»
Дар Мехкалон ҳам будам, дар Қзоқон ҳам будам дар 102 ҳам будам фақат ҳамин гапҳо. Муллои Қазоқон мегуяд, ки «шумо Эмомалира дӯст доред дар ҳақаш дуову дар ҳақаш дар ҳамаҷо шукргузорӣ кунед»..Ин муллоҳо фақат гапашон ҳамин, ҷаноб, пешвои миллат, муаззами миллат, сулҳу субот, гапи модарашро гирифт. Инҳо дар мозги мардум зада истодаанд. Аммо мардум бегуфти мулло ҳам модару падарашро ҳурмат мекунаду дӯсташон медоранд. Мулло бояд аз тоату ибодату ягон масъала ва саволи динӣ гап занад.
Не, фақат шукрона, фақат пешво, фақат модари пешво. Бародар, модару падари ман медонанд, ки ман оппозитсионерам. Фақат маро насиҳат мекунанд, ки «бачам ита накунӣ, бачам ута накунӣ бо ута накунӣ». Падари ман собиқ кегебешник, рутбаи баланд надошт. Ҳозир нафақахур аст.
Ман дар як чиз ҳайронам. Дар ҳамин масъалаи сулҳу субот. Мо сулҳу суботи Тоҷикистонро вайрон карданӣ нестем. Просто як одами махуфи золими алайҳилаънаро дафъ карданием. Мехоҳем кудаконамон аз сини хурдӣ чени садикравиашон масҷид бираванд дуову фотиҳа кунанд, ёд гирнад. Ҳозир соф беақлҳо дар сари масҷид мешинанд. Ба Худо қасам қироат карда наметавонанд. Нимчала –нимчала. Ба худо мо, ки дар зиндон ёд гирифтем аз онҳо хушру қироат мекунам.Беақлро оварда имому пешгузар мекунанд.Масҷиди 102 дар таҳи дом,даруни 102.Муллои вай қироат ҳам намекунад.Баъзе вақт аср,баъзе вақт шомро мехонад.Пешину аср намозҳои бо овози паст мехонад.Ҳамин намозҳоро дар Қазоқон дар Мехкалона ҳам ҳамин хел соф тупойҳо мехонанд ва дар сари минбар ҳамин гуна муллоҳои чаласаводанд. Афсус,сад афсус,ки ба чунин вазъу ба чунин ҳолат расидаем.
Нуробод
Ассалому алайкум ва раҳматуллоҳи ва баракотуҳу! бародар Муҳаммадиқболи Садриддин, мудири гиромии канали «Ислоҳ»
Мо, сокинони ҷамоати Самсолиқ, махсусан мардуми деҳаи Калназар, бо як ҳисси масъулият ва муҳаббати бародарона ин номаро ба шумо менависем. Мо мехоҳем, ки садои мардуми мазлуми диёрамон ба гӯши шумо расад ва ҳама бидонанд, ки ҳанӯз дар ин сарзамин касоне ҳастанд, ки ҳақро мешиносанд ва аз он дифоъ мекунанд.
Ҳукумат ба мардум зулм мекунад
Имрӯз дар Тоҷикистон вазъият рӯз ба рӯз бадтар мешавад. Ҳар касе, ки ҳақро мегӯяд, ӯро ё зиндон мекунанд ё маҷбур мекунанд, ки хомӯш шавад. Чи қадар ҷавонони бегуноҳро ба иттиҳоми дурӯғини «ифротгаро» зиндон карданд! Чи қадар бародарон ва хоҳарони моро маҷбур карданд, ки аз дини худ рӯй гардонанд!
Дар деҳаи Калназар мардум аз бекорӣ ва камбизоатӣ азият мекашанд. Кор нест, рушд нест, ҳама роҳи ғарибиро пеш гирифтаанд. Ҳукумати золим ҳеҷ фикри мардумро намекунад. Шахсоне, ки мехоҳанд бо меҳнати ҳалол зиндагии худро пеш баранд,таҳти фишор қарор мегиранд. Онҳое, ки сухани ҳақро мегӯянд, таҳдид мешаванд.
Муҷоҳидон ва муборизаи онҳо барои ҳақ аст.
Мо медонем, ки дар тӯли таърих ҳамеша мардони шуҷоъ ва муҷоҳидон барои ҳифзи ҳақ ва озодии мардум бархостаанд. Имрӯз низ дар гӯшаҳои гуногуни дунё мардони озодихоҳ ва муҷоҳидон бо зулм ва истибдод мубориза мебаранд.
Мо мебинем, ки чи гуна дар Афғонистон Толибон тавонистанд бо қувваи имон ва ҷиҳод як давлати исломиро барқарор кунанд. Онҳо солҳо зидди золимон ва истилогарон ҷангиданд ва Худованд пирӯзиро насибашон кард. Ин нишон медиҳад, ки агар мардуме барои Ислом ва ҳақ қадам гузорад, Худованд онҳоро дастгирӣ мекунад.
Имрӯз дар Тоҷикистон низ ҷавононе ҳастанд, ки дар қалбашон муҳаббати Ислом ва адолатро доранд. Муҷоҳидони ҳақиқӣ ҳамеша барои дифоъ аз мардум ва дин омодаанд. Аммо ҳар як мусалмон бояд дар муқобили зулм истодагарӣ кунад – хоҳ бо сухан, хоҳ бо қалам, хоҳ бо щар роҳҳои машруъ
Динамон дар зери фишори золимон
Мо медонем, ки ин ҳукумат душмани динамон фарҳангамон аст. Онҳо бо роҳҳои гуногун мехоҳанд, ки мардумро аз дин дур кунанд. Масҷидҳоро ё мебанданд, ё ба назорати сахт мегиранд.Ҷавононро маҷбур мекунанд, ки ба фарҳанги бегона сар хам кунанд.
Агар касе риш гузорад, таъқиб мешавад.
Агар духтаре ҳиҷоб пӯшад, таҳти таҳдид қарор мегирад.
Агар касе дар намоз содиқ бошад, ӯро ҳамчун «ифротӣ» мешиносанд.
Дар мактабҳо ва донишгоҳҳо ҷавононро маҷбур мекунанд, ки аз арзишҳои исломии худ рӯ гардонанд. Дар корхонаҳо ва идораҳои давлатӣ одамон маҷбуранд, ки ба фармонҳои зиддидинӣ итоат кунанд, вагарна корашонро аз даст медиҳанд.
Ин ҳолат моро сахт нигарон кардааст. Мо намехоҳем, ки фарзандонамон беимон ба воя расанд. Мо намехоҳем, ки насли нав бе реша ва бе ҳуввият бошад. Мо мехоҳем, ки Ислом озод бошад, мардум озодона ибодат кунанд ва ҳеҷ кас онҳоро маҷбур накунад, ки аз динашон рӯ гардонанд.
Мо дигар хомӯш нахоҳем монд!
Муҳаммадиқболи гиромӣ, мо ҳар рӯз суханони шуморо мешунавем. Мо мебинем, ки чӣ тавр шумо ҳақиқатро ба мардум мерасонед. Канали «Ислоҳ» имрӯз барои бисёр ҷавонон ва мардуми озодандеш як манбаи бедорӣ шудааст. Мо шукрона мекунем, ки ҳанӯз дар байни миллати мо мардони ҳақталаб ҳастанд, ки аз тарси ҳукумат хомӯш намешаванд.
Мо, мардуми деҳаи Калназар, аз ин ҳукумат безор ҳастем. Мо мехоҳем, ки адолат дар кишвар ҳукмрон бошад. Мо намехоҳем, ки фарзандонамон дар зулму торикӣ зиндагӣ кунанд. Мо мехоҳем, ки мардум бо дини худ зиндагии ором дошта бошанд, бе тарс ибодат кунанд ва бе монеа ризқу рӯзии худро ба даст оранд.
Тоҷикистон бе золимон!
Ҳар ҳукумати золим дер ё зуд фурӯ хоҳад рехт. Мо медонем, ки қувваи ҳақ нисбат ба ботил бештар аст. Мо бовар дорем, ки рӯзе Тоҷикистон аз дасти ин золимон халос хоҳад шуд. Мо мехоҳем, ки насли ояндаи мо бо ҳуввияти исломӣ, бо ғурури миллӣ ва бо озодӣ зиндагӣ кунад.
Муҳаммадиқболи азиз, мо дар дуоҳои худ ҳамеша шуморо ёд мекунем. Худованд шуморо ҳифз кунад, ба шумо тавоноӣ диҳад ва ҳақро пирӯз гардонад.
Бо эҳтиром ва дуоҳои нек,сокинони деҳаи Калназар, ҷамоати Самсолиқ, ноҳияи Нуробод
Вахш
Ассалому алейкум, домулло Муҳаммадиқбол! Мо аз хизматҳои шоёни шумо барои Ватан ва алалхусус барои мардуми ноҳияи Вахш миннатдорем. Илоҷ дошта бошед ин номаи моро қабул ва чоп кунед.
Бале, шумо дуруст фаҳмидед, даҳшаттаринаш ин ҷо аст ки амниятиҳо чи корҳое, ки намекунанд, аммо ҳич кас кордор нест ва хурсанданд, ки дар номаҳои қаблии мо, ки аз Вахш дар «Ислоҳ» чоп шуданд, ҳатто номи як амниятӣ гирифта нашуд. Лекин инҷо кор комилан дигар аст. Чунки ин амниятиҳо ҷиноятҳои вазнин ва махсусан вазнин содир кардагианд, ҳамроҳ бо одамони Президент.
Якум, дар кучаи Зоири Шариф (Маҳмадзоири мундуқ, домоди калонии Раҳмонов) як амниятӣ сохтумон кард. Дар рафти сохтумони хона ним зиёди роҳи кучаро гирифту дар хонааш ҳамроҳ кард. Яъне ба забони кучагӣ гуем самозахват карда гирифт ва ҳоло ба ин куча гузашта намешавад. Чунки тангу борик шуд ва мардуми одӣ ба ин амниятӣ гуфт «охи ин чи кор,ки кардӣ, роҳро маҳкам кардӣ, ин роҳ барои мардум аст». Дар ҷавоб ин амниятӣ гуфт «кори ягонтат набоша, брен пиёда, форатон ами на форатон ами, ма задагиям любойша». Ҳатто ба ин амниятӣ бачаҳои Зоир Шариф ҳам ҳичи гуфта наметавонад. Чунки бачаҳои Зоир Шариф дар ҷазир кардани ноҳияи Вахш саҳми калон доранд. Ҳатто бачаҳои Зоир Шариф ба номуси чандин духтарон расидагиянд.
Дуюм, амниятӣ дар кучаи Фатҳуллои военком Ташрипов Рустам аст ё ки Рустами Файзулло ному насабашро иваз кардааст, падари Рустами Файзулло яъне Ташрипов Файзулло, нотарсида дастдарозӣ ба замини ҳамсояаш мекунад. Масалан мехоҳад, ки ҳавлиаш калон шавад ва симу колучкаи давлат муайянкардаро вайрон карда ба тарафи ҳавлии ҳамсояаш даромада худаш таъйн мекунад Файзулло. Ҳамсояаш ба Файзулло мегуяд: «ин чи кори кардагиат аст Файзулло? Файзулло ту асло сер накардӣ. Ҳавлии хонаат 30 сотих аст, ту дар ГЭС кор мекунӣ, ҳафт- ҳашт замини обиро гирифта фурухтӣ ва ба бачаҳоят додӣ, хона кардӣ, аммо ту ҳоло ҳам сер накардӣ, ба ҳами як ваҷаб замини ма ту сер мешай». Дар ҷавоб Файзулло мегуяд: «Э, узбак хап ку гумша. Шумо ҳаматон шаб ором хобен, неки бачаи ма дар хизмати давлат аст, чунки амният дар давлат нигоҳ дорад».
Ба Файзулло дар қади куча мардум гуфтанд, ки ин корат хуб набуд, на аз ҷиҳати ҳамсоягарӣ ва на аз ҷиҳати одамгарӣ ва на аз ҷиҳати қонунӣ.Файзулло ба мардум ҳамон гаперо, ки дар маъракаҳо фақат мегуяд,боз такрор мекунад: «шумо як чизро бфаҳменд, ки бачай ма дар Бадахшон бо генерал буд ва ҳангоме, ки генералро куштан бачай ма то охира қатиш буд». Мардуми одӣ мегуянд: «ба мо чи лозим ин гапу корҳои ту охи»?
Хулоса,мардум як руз ҷамъ шуданд дар як мошин ва 4-5 кас рафтанд ба амнияти вилояти Хатлон.
Акнун бинед чи гапу кор шуд дар амнияти вилоят? Мо ариза ва шикоят кардем. Аввал моро хушру қабул карданд ва баъд аз он якто- якто кобинет дароварданд морд чунон пурсиданду истинтоқ, карданд, ки гуё мо ҷиноят содир карда бошем. Ва моро санҷиданд, мо тоза баромадем вале хеле зиёд давонданд. Дар охир ҳамон шахси аризаро қабул карда гуфт, ки коргарони мо гуноҳ надоранд ва мо гуфтем «марҳамат биёед брем бинед бо чашми сар, якташ роҳро маҳкам кардай ва дигараш замини ҳамсояашро даромада гирифтай». Гап кутоҳ моро гуш накарданд ва мо гуфтем боло меравем Душанбе. Дар ҷавоб ин амниятии аризаро қабул карда гуфт: «куҷой мерен брен, бо рост пеши ма роитон мекунад, чунки Рустами Файзулло дар шаҳри Кулоб муовини амнияти Кулоб аст ва дигариаш амният дар дигар ноҳия аст».
Домулло Муҳаммадиқбол ин аст бесоҳибӣ дар ноҳияи Вахш.Дигар намедонем куҷо равем,бо ин давлати бе қонуну беқоида.
Саввум ҷиноятҳои бузурги амниятӣ дар ноҳияи Вахш, ки ӯро ҳама мешиносад. Гап дар бораи Ризоев меравад.
Ризоев Нуралӣ. Ин одам дар аппарати Президент кор мекунад, ҳамон Ризоев Нуралии дастба хайр. Аммо дар инҷо кор комилан дигар аст. Ризоев Нуралӣ мехоҳад, ки хонаашро дворец созад, аммо ҳавлиаш камтар аст. Як рӯз Ризоев Нуралиӣ ҳамсояи бар ба дари деворашро фарёд мекунад ва мегуяд, «ҳамсоя хонай ту дар генплани двареци хонай ма ғалтидай, ту метонӣ хоната холӣ кунӣ тез-тез ҷота биёв ҳамаша туғрӣ мекунем». Дар ҷавоб ҳамсояаш мегуяд, ки «охи ма якум ҳиҷ куҷой кучиданӣ нестум ва дуввум ин корҳо тез-тез намешавад, севум як фикр кардан даркорай». Ризоев ба ҳамсояаш мегуяд: «уш проблемаи ту ҳай мефорат, намефорат ҷора холӣ кун». Хулоса байни ҳамсояҳо гап мегурезад ва ҳамсояаш розӣ намешавад аз ҷой хестан. Ана кору бори бандитӣ сар мешавад. Беҳуда ин ноҳияро 13-район ном надодем, домулло. Ризоев ба амниятиҳо фармон медиҳад, ки «чораша бинен ва чораша ҷиддӣ бинен». Амниятиҳо омада бурданд ҳамсояашро ва чунон мезананд, ки аз ҳуш меравад ва ин мардро ба хонааш намеоранд. Ва дар ин ҳолат зану кудаконаш хонаи Ризоев рафта дарро тақ -тақ карда мегуяд, ки «канӣ ин падари кудако, ӯро бурдед чаро намеоренша». Ва дар ин ҳолат падари Ризоев ҳам ба баччааш мегуяд «ин чи кори кардагиат аст? Ҳамсоя ба хона шикоят омадай, мора мардум чи мега олӣ?» Ва ин марди ҳамсояро амниятиҳо дар кадом беморхона табобати нимкола мекунанд ва баъд меоран. Ин гапу кор дарав паҳн мешавад ва Ризоев ба ҳамсояҳояш зуд ангишт тақсим мекунад ва мактаби рақами 56 –ро таъмир мекунад. Гуё обод кардаасту ин одами хуб ва одами Президент. Лекин хонаи ҳамсояашро то байни ҳавлиаш мезананд ва девор карда мегирад ва двореци худаш мекуна ва ҳатто аз берун маълум аст, ки хонаи ҳамсояашро гирифта ҳавлиии ӯро борик ва майда кард. Ростӣ фаҳмида натавонистем, ки ин амниятиҳо аз кадом ноҳия буд. Бародар Муҳаммадиқбол ин аст як қисаи хурдаке аз ҷиноятҳои бузурги амниятиҳо ва одами Президент дар Вахш.
Як ҷияни Ризоев дар горсвет сардори пулчинакҳо- контролёрҳо кор мекард. Сахт фиребгари ҳаромхур буд. Мошинҳояшро ранги перчаткӣ иваз мекард. Боз шишаҳояшро фақат темнит мекард. Одамҳои вай, яъне пулчинакҳо любой ҷиноят содир мекарданд вале ҳамаро ҳамин Абдуллоеви ҷияни Ризоев ҳал мекард. Ҳатто раиси горсвети онвақта Сайидов ҳиҷчи гуфта наметавонист. Чунки Абдуллоев ҷияни Ризоев буд ва Абдуллоев пули ҷамъ кардагиро аз дасти пулчинакҳо мегирифт, аммо ба раиси горсвет ҳамаашро намедод. Ҳама ин ҳолатро дар горсвет медонист, чунки криша вазнин буд. Бовар кунед, беҳад ҳаромхур буд. Пулчинакҳо масалан якеашон Ҳукмиддин аз Рудакӣ-2 аст, бо мошини мерседес кор меояд ва обедаш дар чойхонаи Назир аст. Рӯирост мардумро фиреб медод. Мардум шикоят мерафтанд ба горсвет. Абдуллоев ҷияни Ризоев мегуфт «ма чораша мебинум аммо шумора Ҳукмуддин ҷарима кардай, шумо бояд буспорен, чунки кори шидагӣ шид аку». Аммо чаро ҷарима кардааст, сабабаш чӣ аст, номаълум, чунки ягон қонуншиканӣ сурат нагирифтааст.
Ана инро мегуянд бесоҳибӣ ва беқонунӣ ва 13-й район.
Исфара
Ассалому алейкум ва раҳматуллоҳи ва баракатуҳу устод Муҳаммадиқболи Садриддин! Устод аввал ба шумо тансиҳативу сарбаландӣ хоҳонам. Ҳамин шумоҳо муҷоҳидин будед, ки чашми ману халқи азизи Тоҷикистонро дар муборизаҳо боз кардед. Ман ҳам то тамошо кардани барномаҳои шумо мисли мардуми одӣ будам, мегуфтем Ҷаноби олӣ фалону беҳмадон. Мо дар Тоҷикистон зиндагӣ мекардему намефаҳмидем, ки дунё чиз ҳасту ҳаёт чи хел мегузарад.
Устод, ман ба шумо аз Исфара менависам. Худи ман қариб 6 сол шуд Тоҷикистонро надидам, чунки дар яке аз шаҳрҳои Русия кору зиндагӣ карда рӯзгори оилаамонро пеш мебарам. Алҳамдулиллаҳ ман аз корам шикоят намекунам, зиндагиам гузашта истодааст, куҷое набошем ризқамонро худованд медиҳад.
Якумин муаммое, ки ман барои шумову халқи азизам гуфтаниам ин проблемаи хизмат -облаваи бачаҳо, ки мавсимаш ҳам сар шуд. Чизе, ки аз сари оилаи худамон гузашт ман нақл карданиам. Як сол зиёдтар шуд, ки додари худи манро аз Русия фарёд карданду ба хизмат гуселониданд, бо ҳамон зуриву таҳдид. Хайр худатон медонед, ки қариб 99% баччаҳои халқ намеравад ба хости худаш ба ин хизмати ҳаромии Раҳмонови нобакор. Баъде, ки ба хизмат рафтан сар шуд, дигар барои либос пул, барои командирои ҳаромхур пул, фақат пул. Хизматро ҳам ба як бизнес табдил додагианд. Масалан солдат ягон хатоӣ ё ки нарушения мекунад, барои он ки шатаву лагат нахурад пул медодааст, то ӯро таги мушту лагат қарор надиҳанд. Чи хеле, ки додарам барои ман нақл кард, ҳамон наскиҳои бугини солдатҳо, ки дар болои дастат мегирӣ, аз чирки зиёд рост меистад, ҳамонҳоро медузданд, ҳатто патакҳои таги берсиҳояшонро низ медузданд, ки аз буяш одам беҳуш мешавад.
Як масъалаи дигар ин аст ки дар телевизион мегуянд солдатҳо хоки давлату ин сарзаминро муҳофизат мекунанд. Дар бораи хурду хурок гап занем, ки ҳатто тухм намехуранд ва ба ин солдатҳои бечора гушти гов, гушти гусфанд, гушти мурғ ё ин ки моҳӣ намедиҳанд. Ҳама лоғару беқувват. Модар қариб ҳар ҳафта мераванд барои аёдат ва хурду хурок ва ё чизе барояш даркор, масалан собун, пастаи дандошуӣ мебаранд. Фақат барои як бор хурдан. Чунки дигарашро командирони чашмгурусна аз дасташон кашида мегирифтаанд. Раҳмонов худаш, ки серӣ надорад кадрҳои интихобкардааш низ мисли худаш ҳаромхуру чашмгушнаанд. Мисол дар хизмат ҳамаи солдатҳо вазифаҳои худашонро доранд, ин ба ҳама маълум аст. Ронандаҳое, ки он мошинҳоро меронанд, ягон қисми эҳтиётиаш вайрон шавад аз ҳисоби худашон мехаридаанд.
Ман чандум бор мешавад, ки барои шумо нома менависам. Ман борҳо гуфта будам, ки барои халқи тоҷик Президент гуфтанӣ шахс мисли Раҳмонови хасису дузду нобакор даркор нест. Аммо Раҳмонов мнении халқи тоҷикро задагӣ: «хай ҳамиқа ҷамъ кардӣ, биё мардак барин курсира холӣ кун! Дида истодаӣ, ки аз дастат наомада истодааст. Баъде, ки халқ дер ё зуд мебарояд ва дар кучаҳо тазоҳурот мекунад, по любому ту курсиро холӣ мекунӣ. Албатта барои ин вақт лозим аст чи хеле мегуянд аз ҳама чизи беҳтарин ин вақт аст. Ягон кас абадӣ нест!».
Ҳой ҳаромии Раҳмонов то ту ҳам буданд диктаторҳо дар олам, ки худашонро астағфируллоҳ- тавба Худо мегирифтанд, бубин,ки вазъияти онҳо чи шуд?
Мо низ ба арақи ҷабин кор карда зиндагиамонро пеш мебарем, аммо луқмаи ҳаром намехурем.
Президентӣ кори осон нест. Агар шиками халқат гушна бошаду шиками ту сер руи ҷаннатро нахоҳӣ дид. Халқи ту зиёда аз 33 сол мешавад, ки шикамаш гурусна аст. Севумин поколения рафта истодааст, ки халқи тоҷик чмо шудагӣ. Эй халқи азизам, Раҳмонов динамонро гирифт, урфу одатҳоямонро аз байн бурд, илмамонро гирифт. Ин хел рафтан гирад мо низ мисли уйғурҳо бе давлат мемонем. Лек ин ша Аллаҳ, ки пирузӣ наздик аст.
Як муаммои дигар ин мактабҳо аст. Дар давраи мо низ мактабҳо пулакӣ буд. Директорҳо пулро мегирифтанду боз мегуфтанд агар аз маориф комиссия омад гуед мактаб бе пул. Чи хел бе пул? Агар бе пул бошад барои чӣ маҷбурӣ аз талабагон пули мактаб мепурсед?.
Аз илм гап назанем ҳам мешавад. Дар мактабҳо намонданд, омузгороне, ки илму дониши хуб доранд. Ҳама дар Русия дар стройкаҳо кор мекунанд.
Эй, Раҳмонов як бор дар ҳаёт мард шав! Баъде, ки ин барномаро тамошо мекунӣ, ба худат савол деҳ, ки чи хубие ман барои ин мардум кардам. Халқи азизам, мо тоҷикем насли Темурмаликем, набояд бештар аз ин Раҳмонов ва оилаи касифи вайро таҳаммул намоем.
Ман дар куҷое набошам бо сари баланд мегуям, хоҳ бо русҳо гап зада истода бошам, хоҳ бо мардуми Кавказ, ки таърихе, ки халқи тоҷик дорад дар ягон олам ин таърих мавчуд нест. Лек як хоини ватанфурӯш садди роҳамон шудааст, ки номаш Эмомалӣ Раҳмонов мебошад. Мардуми азизам хапу дам наистед, нависед ба Ислоҳ. Мо бояд ҳаррӯз бо ин золимон мубориза барем. Барои хозир мубориза муборизаи иттилоотӣ аст. Чи қадре, ки менависед, ҳамон қадр хашми Раҳмонов зиёдтар шуда ва мешавад ва аз сари хашм ҳатман хатоӣ мекунад ва мо аз ин лаҳза истифода карда вайро сарнагун мекунем!.
.
