Расули акрам (саллаллоҳу алайҳи васаллам) дар ҳадиси гаронбаҳои худ мефармоянд: “Падар дарвозаи миёни ҷаннат аст.Агар хостед онро бигузоред(яъне муҳофизат накунед тарк намоед) он дарвозаро ё ҳифзаш намоед (яъне дар хидмат ва ризо намудани падар кушиш кун то он дарвозаро дарёбед)”(ҳадиси саҳеҳ ба ривояти Имом Тирмизӣ аст)
Қози Иёз (раҳ) дар шарҳи ин ҳадис мегуяд: Беҳтарин дарвозаҳои биҳишт ва боло тарини дарвозаҳо ин миёнаш ҳаст ва он танҳо барои он аст,ки эҳтироми падар баҷо оварда шавад.Зеро падарро эҳтироми хоссе аст бар зиммаи фарзанд, пас ин даврозаро танҳо бо ризо сохатани падар дар хоҳед ёфт. (Даҳаи ҳимоят аз ҳуқуқи падар ва модар)
