силсилаи мафҳуму истилоҳи нодуруст:
Арабҳо ва бархи мусалмонон мегӯянд:” ё сотер ё рабб ” ва ин калима нодуруст зеро Алсотир дар забони араби яъне ҳоҷизу монеъ аст мисли парда ҳама чиз аз паси он махфи бошад ва ин Калимаи Сотир ё сатор аслан аз номҳои Худованди таъола нестанд вали Аллоҳ аъза ва ҷалла Сeттиир “ستير” ва дар забони араби сeтиир ки ҳамнеша дуст дорад то одамҳо савну ҳимоят кунад ва ҳифзи онҳоро кунад ҳам маъҳои дигар ҳаст ки “афиф” . ва дар як ҳадиси шариф омад ” аз яъли ибни умаия ревоят ҳаст ки паёмбари акрам гуфт :” Аллоҳ аъза ва ҷалла сатиру ҳеи (сeттир яне одамҳоро ҳифзу савн мекунад ) ва ҳaeи ( шармгин аст) ҳаё ва сатр ро дуст медорад ” فعن يعلى بن أمية أن رسول الله صلى الله عليه وسلم قال (إن الله عز وجل حيي ستير يحب الحياء والستر)أبو داود وصححه الألباني. пас аз ахтои луғави ҳаст гуфтан ” ё сотир ё рабб ” يا ساتر يا رب вали бояд гуфтан ё сeттир ё рабб “يا ستير يا رب”
