Ок,ибати такаббур! (Кибр)
***
Рузе зи сари санг укобе ба хаво хост.
Аз бахри тамаъ болу пари хеш биёрост.
Бар ростии бол нигах карду чинун гуфт.
Имруз хама руи чахон зери пари мост.
Бар авч чу парвоз кунам аз назари тез.
Мебинам агар заррае андар таги дарёст.
Гар бар сари хошок яке пашша бичунбад.
Чунбидани он пашша аён дар назари мост.
Бисёр манӣ карду зи тақдир натарсид,
Бингар, ки аз ин чархи ҷафопеша чӣ бархост.
Ногаҳ зи камингоҳ яке сахт камоне,
Тире зи қазову қадар андохт бар ӯ рост.
Бар боли уқоб омада он тири ҷигарсӯз,
Аз авҷ мар ӯро ба сӯи хок фурӯ кост.
Бар хок бияфтоду биғалтид чу моҳӣ,
В-он гаҳ пари хеш кушод аз чаппу аз рост.
Бар тир нигаҳ карду пари хеш бар ӯ дид,
Гуфто: зи кӣ нолем, ки аз мост, ки бар мост.
/Носири Хусрав/
***
روزی ز سر سنگ عقابی به هوا خواست
از بهر طمع بال و پر خویش بیاراست
بر راستی بال نگه کرد و چنین گفت
امروز همه روی جهان زیر پر ماست
بر اوج چو پرواز کنم از نظر تیز
میبینم اگر ذره ای اندر تک دریاست
گر بر سر خاشاک یکی پشّه بجنبد
جنبیدن ان پشّه عیان در نظر ماست
بسیار همی کرد و ز تقدیر نترسید
بنگر که از این چرخ جفاپیشه چه برخاست
ناگه ز کمینگاه یکی سخت کمانی
تیری ز قضای بد بگشاد بر او راست
بر بال عقاب امد ان تیر جگر سوز
از اوج مر او را به سوی خاک فرو کاست
بر خاک بیفتاد و بغلتید چو ماهی
انگاه پر خویش گشاد از چپ و از راست
زی تیر نگه کرد و پر خویش بر او دید
گفتا ز که نالیم که از ماست که بر ماست