Дар ин шумораи «Номаҳо аз ноҳияҳо» мо панҷ номаи пурдарду пуршикояти ҳамватанонро нашр мекунем. Ин номаҳо аз Вахш, Қубодиён ва Ҳисор расидаанд. Дар онҳо мардум аз беадолатӣ, фасод, порахурӣ, ғоратгарӣ ва зулми раисон мегӯянд. Аз сӯхтори хонаҳо ва ваъдаҳои иҷронашудаи раис то дуздии ҳаққи кӯдакон, аз гулом кардани омӯзгорон то бозии дасти мафия дар қиболи муҳоҷирон ҳама як ҳақиқатро нишон медиҳад:
давлате, ки ба мардум раҳм надорад, дигар давлат нест, балки асбоби ғорат ва зулм аст.
Ин номаҳо боз садое ҳастанд аз дили миллате, ки ба фарёд омадааст.
Вахш: шикояти мардум аз Барот ва беадолатиҳои замин
Ассалому алайкум фарзанди гиромӣ Муҳаммадиқбол, умедворам, ки хубу саломатед. Агар илоҷаш бошад, илтимос номаи маро ба раиси ҷумҳур Эмомалӣ Раҳмон расонед, чунки дар ноҳияи Вахш чунон бераҳмӣ ва беадолатӣ аст, ки кас парвои кас надорад. Агар таға надошта бошӣ, шояд аз ин корҳо раиси ҷумҳур Эмомалӣ Раҳмон хабар надошта бошад, чунки наход ки ин қадар зулму беадолатӣ аз тарафи як оилаи раиси ноҳияи Вахш шавад ва касе чора наандешад.
Ман сокини ҷамоати Ваҳдат ҳастам (пештара совхози Вахш). Мо дар ин ҷамоати совхози Вахш бе замин ва бе чарогоҳ ҳастем. Медонед барои чӣ? Дар давраи ҳокимияти Барот заминҳоро ба одамони ҷамоати колхози Москва дод, чунки онҳо дар он ҷо бе замин монда буданд. Ҳамаи заминҳояшонро Барот Юсупов бо бародараш Қурбони Беҳ гирифтанд ва як қисми мардум сахт даъво карданд барои саҳмияшон. Дар он ҳолат Барот онҳоро оварда заминҳои моро дод. Ин яке аз бераҳмиҳо ва беадолатиҳои Барот нисбати ҷамоати совхози Вахш аст.
Ва кошки ба ҳама 50 сотихӣ медод, каме ҳам бошад ба мо мерасид. Охир, ҳамаашонро аз як гектар зиёд дод. Кам нест. Масалан аз лаби канал ҳисоб кунед: Ғиёз – 2 гектар, Раҷабалӣ Райпода – 2 гектар, Шарифи Шоҳдавлат – 1 гектару 20 сотих тақрибан, боз ҳам ба Ғиёз – 2 гектари дигар, ба Раҳмоналӣ Нонбой – 2 гектар, пас аз он ба «амниятӣ» – 7 гектар. Ин амниятӣ заминашро фурӯхт ва рафт аз ин ноҳия. Хулоса, бинед ин беадолатиро аз тарафи Барот Юсупов.
Ва ман намехоҳам, ки ин мардуми меҳнаткаши ҷабрдидаро омада аз дасташон заминҳояшонро гиранд. Ҳаргиз намехоҳам. Чунки онҳо дар ин заминҳо меҳнати бузург карданд ва ош шаванд, кори шидагӣ шуд. Аммо масъалаи муҳим ва махсусан муҳим ин ҷост, ки ин корро худи раиси ҷумҳур Эмомалӣ Раҳмон донад!
Яъне моро дар лаби каналҳо ва заҳбурҳо намемонанд гову мол чаронем, аммо дар лаби канал ва дар лаби заҳбур сохтмон мекунанд, албатта бо иҷозати худи Барот, ҳамон Бароти бародари Қурбоналӣ Юсупови раиси Вахш.
Акнун бинед чӣ шуд. Дар вақти сохтмон дар лаби канал ман шахсан ба сохтмон (яъне соҳибкори устои хонасоз) рафтам. Ӯ устохона сохта буд. Ман пурсидам: «Ба шумо ки иҷозати сохтмон дод дар ин ҷо?» Ба ман гуфтанд: «Худи Баротали, раис.» Ман гуфтам: «Чӣ хел дар ин ҷо ба мо намемонанд гову мол чаронем, шумо бошед сохтмон мекунед?» Усто гуфт: «Ин проблема аз Баротали раис аст.»
Дар ин байн мо дарав арзу шикоят кардем ба УВОС ва дигар идораҳо. Воқеан омада сохтмонро манъ карданд ва гуфтанд, ки дар ин ҷо категорически манъ аст сохтмон. Мо фикр кардем, ки тамом – кор ҳал шуд. Не, усто ба худи Баротали раис занг зада ҳамаашро фаҳмонд.
Барот омад ба сари кӯпруки 2-каналара. Акнун бинед чӣ гап шуд. Барот назди усто омада гуфт: «Ҳай, ҳамаашро ман дар Вахш ниме аз мардумро замин тақсим кардам, ягон проблема нашудай. Дар марказ замин тақсим кардам, ҳатто замини обиро тақсим кардам, проблема нашудай. Барои ҳамин ҳеҷ проблема намешавад. Дар ин ноҳия мо ҳукумат ҳастем. Ту худат медонӣ, аз ҷамоат мо тасмим мегирем чӣ мешавад ва чӣ намешавад. Коратро кардан гир!»
Ана гапҳои худи Барот. Ман беҳуда нагуфтам – бераҳмӣ ва беадолатӣ аст дар ин ноҳия. Шояд раиси ҷумҳур одам фиристад, бубинад ва бисанҷад. Агар на, шояд худи раиси ҷумҳур Эмомалӣ Раҳмон қуш аст дар ин корҳо?!
Суроға: ноҳияи Вахш, ҷамоати Ваҳдат, рӯ ба рӯи заводи «Файзи Мурод».
Мо умедворем, ки чорае мебинанд нисбати Барот. Ин корҳо нав ба наздикӣ шуда истодаанд. Ҳама интизоранд, ки чӣ мешавад оқибаташ.
Минадорам аз шумо, фарзанди гиромӣ Муҳаммадиқбол!
Вахш: ваъдаи барот ба сӯхторзадагон чӣ шуд?
Ассалому алайкум акаи Муҳаммадиқбол.
Ман як зан ҳастам аз ҷамоати шаҳраки ноҳияи Вахш. Ман чанде шуд, ки наворҳои шуморо тамошо мекунам. Дар аввал на он қадар фаҳмидам, аммо оҳиста-оҳиста ҳамаашро аз худ карда фаҳмидам. Агар илоҷаш бошад, илтимос номаи маро қабул кунед, акаи Муҳаммадиқбол.
Дар ҳолати раиси ноҳия будани Барот, доми мо сӯхт дар маркази ноҳия, дар кӯчаи Карамова. Баракҳо дар ҳолати сӯхтор қарор гирифтанд. Мошини «пажарка» омад, аммо об надошт. Ҳама мардумро ханда гирифт. Дар чунин ҳолати нохушиву даҳшатнок, мошини «пажарка»-и шаҳри Бохтар (Қӯрғонтеппа) омад ва оташро хомӯш кард. Дар ин байн на камтар аз 10–14 хона комилан хароб шуд. Мо ҳама дар шок мондем.
Хулосаи гап, ака: кори шидагӣ шуд. Раиси ҷамоати шаҳраки Вахш омад ва гуфт, ки раиси ноҳия бояд кумак кунад. Ҳама номнавис шуданд, ҳуҷҷатҳоро гирифтанд. Хулоса, аз рӯи ҳуҷҷат кофта ёфта номнавис карданд. Ҳатто худи раиси ноҳия Барот омада буд ва гуфт: «Ба ҳама кӯмак мекунем, парво накунед.» Мо, мардуми ҷабрдида, интизор шудем, ки раиси ноҳия кумак мекунад.
Аз байн каме вақт гузашт. Мо ҷамъ шуда ба ҳукумат, назди раиси ноҳия рафтем. Дар аввал ба мо гуфт: «Дар наздикии ноҳия ба ҳаматон замин ҷудо кардам барои хонасозӣ, кумак мекунем.» Аммо боз вақти зиёде гузашт: на райис, на кумак, на замин.
Мо боз назди ӯ рафтем. Ба мо гуфт: «Мо ҳеҷкасда тамоман кумак карда наметавонем — на пул, на замин дар назди марказ.» Мо гуфтем: «Охир шумо ба мо ваъдаи ҷиддӣ кардед, ки кумак мекунед. Чаро имрӯз ин хел гап мезанед?» Дар ҷавоб Барот гуфт: «Аз мо ҳеҷ талаб накунед. Агар хоҳед, заминатонро ҷудо мекунем дар Тоҷробод — яъне 20 километр дуртар аз марказ. Вале хонаҳоятонро ба мо супоред, яъне ба ҳукумат. Мо чораашро мебинем. Аз тарафи мо ҳамин қадар мешавад, дигар чизе не.»
Акнун шумо бубинед, акаи Муҳаммадиқбол: ин раиси ноҳия аввал ваъда кард ба мо ва вақт гузаронд, аммо ҳатто як мех ҳам кумак накард. Мо ҳамаашро худ сохтем бо азоб. Ҳамсояҳоямон пул ҷамъ карда, каме ҳам бошад, кумак карданд.
Аммо медонед Барот чӣ кор кард? Дар ҷамоати шаҳраки Вахш як шуноси наздики ман гуфт, ки Барот ба номи мо замин ҷудо карда, дар назди марказ ҳамон заминҳоро фурӯхт. Яъне омада сурат гирифтанд, видео карданду рафтанд, аммо пулу молу заминро ба фоидаи худ заданд.
Имрӯз бошад, бародараш Қурбоналӣ Юсупов раиси ноҳия аст…
Ин буд кори бади Бароталӣ Юсупов раиси собиқи Вахш ва дуздии ҳаққи мо мардуми хонасӯхтаи мазлум. Худоҷон нигаҳбонтон, акаҷон!
Вахш: пулҷамъкуниву дуздӣ зери номи «Истиқлолият»
Ассалому алайкум, бародар Муҳаммадиқбол.
Агар ҷой бошад, дар «Номаҳо аз ноҳияҳо» ҳамин номаи маро ҷой кунед дар барнома хуб мешавад. Ман намегӯям, ки аз кадом идора ҳастам, лекин кори ба наздикӣ гузаштаро ҳамаашро ба шумо мегӯям.
Дар омад-омади 9 сентябр Рӯзи истиқлолият — қариб аз тамоми идораҳо пул ҷамъ карданд аз сари ойликамон барои консерт. Аз санитаркаҳо 20 сомонӣ, аз духтурҳо ва медсестраҳо 30 сомонӣ, ҳамчунин аз муаллимону муаллимаҳои мактаб. Директор мегуфт: «Фармони раиси ноҳия аст, пул ҷамъ кардан.»
Пештар орду равғану ғалларо каме пинҳонӣ дуздида мефурӯхтанд. Ҳоло бошад, рӯйрост мефурӯшанд. Охир ин ҳаққи кӯдакон аст наход онҳоро фурӯшӣ? Ҳаққи кӯдакони бечораро мехӯранд. Пештар ҳам пинҳонӣ дуздида мефурӯхтанд, акнун бошад: «Рӯзи истиқлолият омадестай» гуфта, на тарс, на ҳарос ҳатто дар қопчаҳои орди кӯдакон навишта шудааст: «Барои фурӯш манъ аст.» Аммо инҳо дидаю дониста, чи пинҳонӣ бошад, чи ошкоро, дуздида мефурӯшанд.
Охир, ин чӣ гуна «истиқлолият» шуд? Ба ҷойи он ки ба мо кумак кунад ҳукумат, рӯзи иди муҳим аст, баръакс аз мо канда мегиранд. Кошки мо ойлики хуб медоштем… Ин хел бошад, ба мо чӣ лозим чунин истиқлолияти зулму беадолатӣ?!
Пештар раисони ноҳия то ин дараҷа зулму дуздӣ намекарданд. Имрӯзҳо бошад, аз тарафи раиси ноҳия Қурбоналӣ Юсупов (ҳамон Қурбони Беҳ), бениҳоят зулм бисёр аст. Масалан: «Ба ифтихори Истиқлолият пул ҷамъ кардан», «Ба ноҳия меҳмон меояд пул диҳед», «Барои истгоҳ сохтан пул диҳед», «Барои газетаву қавру бало пул диҳед»… Охир, чӣ гуна давлатдорӣ аст ин? Худашон як хулоса кунед.
Ҷое нест, ки мо арзу шикоят кунем нисбати ин раиси ноҳия. Наход ин қадар зулму дуздӣ ва ҳаромхӯрӣ дар ҳама ноҳияҳо бошад? Шояд бошад, вале на ба андозаи ноҳияи Вахш.
Илтимос, ин номаро нашр кунед. Шояд раҳми моро мақомоти боло бихӯранд. Ҳадди ақал обу нони мактаббачаҳоро надузанд!
Ман миннатдорам аз шумо, бародар Муҳаммадиқбол!
Қубодиён: пешниҳод ба Раҳмонов мардумро аз гурезонӣ наҷот диҳед
Салом алайкум устод.
Ман як сокини ноҳияи Қубодиён ҳастам. Мехоҳам як номаи шикоятӣ ба «пешвои миллат» Эмомалӣ Раҳмон кунам. Илтимос, номаи маро алоҳида дар барнома нашр кунед.
Ман борҳо ба Раҳмонови алайҳи лаънат нома навиштам тавассути «Ислоҳ». Боварам дорам, ки ин номаҳои шикояти моро мебинаду мешунавад. Вале боз як шикоят гӯем ё пешниҳод кунем, хато намешавад.
Хулоса гуфтаниям: вазъияти муҳоҷирон аз бад ҳам бадтар шудааст, беҳтар нашудааст. Аммо Раҳмонови алайҳи лаънат гӯё намебинад. Ҳар чанд гуфтем, боз ҳам мегӯем. Охир намешавад бо хап нишастан. Медонем, ки гапат ба фарзандонат намегузарад, вале ба Путин ҳам намегузарад ҳаргиз не. Раҳмонов, ин қадар бевиҷдон, беор набош.
Охир борҳо гуфтам: Тоҷикистон чени як Екатеринбурги Русия ҳам нест. Чаро мардумро ҷамъ карда дар Тоҷикистон ба кор таъмин карда наметонӣ?
Охир, ҳамон Қубодиён ва дигар ноҳияҳоро фармон додӣ, ки роҳҳоро асфалт кунанд, супориш додӣ, ки чоплусҳоят кунанд. Як супориши дигар деҳ: ҳар як ноҳия мисли Қубодиён ҳар як сари зандор 50 ҳазор рубл кашида маҷбурӣ мегиранд. Ҳамин корро ба ҷои корхона сохтан ва мардумро ба кор таъмин кардан фармон деҳ!
Ҳар як раиси ноҳия маҷбур шавад корхона ташкил кунад. Ман шахсан 100 ҳазор рубл медиҳам, рӯйхат ҳам медиҳам, пас аз сохтани корхона ҳамон одамонро ба кор гиранд. Маош то 4–5 ҳазор сомонӣ бошад, то мардум зиндагии нормалӣ дошта бошад.
Охир, на шароити кори муҳоҷиронро хубтару беҳтар мекунӣ, на ҷои кор дар Ватан муҳайё мекунӣ. Охир, ин миллат чӣ кор кунад?
Инак, бо ин лаънатиҳои русҳо қонунҳои нав мебароранд: муҳоҷирон дигар наметавонанд зану фарзандонашонро биёранд. Ҳар рӯз як қонуни нав мебароранд. Охир мо чӣ кор кунем? Ту чӣ гуна президентӣ? Чӣ хел туро мегуянд «пешвои миллат»? Агар хар мебуд, одам мешуд пас аз ин қадар шикояту доду вой ин мардум.
Калағавсии беақл! Фақат дар фикри оилаи худ, духтари майдаатро овардӣ, охир, тандурустӣ ҳам намонд. Ягон шарму ҳаё дорӣ? Пир шудӣ, мемирӣ — имрӯз ё пагоҳ. Тамоми миллат аз ту безор шудааст. Ҳар рӯз дар Ватан қатлу куштор, дуздӣ — ба ҳамааш ту гунаҳгорӣ. Одам гушна монд, ташна монд, ба ҳама кор даст мезанад.
Охир, ба ҷои ту бошам, ман — мардуми тоҷикро тавассути телевизион муроҷиат мекардам:
«Эй миллати тоҷик, вақти он расидааст, баргардед ба Ватан! Бас ин қадар таҳқир аз ҷониби русҳо. Баргардед ба Ватан! Ман шуморо ба кор таъмин мекунам, заводҳо месозам, корхонаҳо месозам. Ба кор таъмин мекунам шуморо, миллати азизам. Ман аз маоши худам ба шумо маош ҷудо мекунам. Баргардед ва якҷоя Ватани азизи худамонро обод мекунем.»
Гуфта: ҳамин корро ҳатман кун! Валоҳ қасам, мардум аз ту 100% розӣ мешавад. Ҳам дуздӣ намешавад, ҳам одамкушӣ намешавад, дигар миллатамон сарсон-саргардон дар Русия намегардад.
Мо ба Русия меоем: ҳам кор мекунем, ҳам пул медиҳем. Мегӯед, чӣ хел кор мекунем? Патент медиҳем — дар як моҳ 7 ҳазору 500 рубл. Бинед, дар як сол чӣ қадар маблағ мешавад. Боз ҳам гунаҳгор, боз ҳам таҳқир мешунавем.
Агар ҳамин ҷои кор дар Тоҷикистон мебуд — назди зану фарзандонамон мешудем. Бад намешуд, хуб мешуд. Охир ман намедонам ба ин калағавсии Раҳмон чӣ бигӯям. Чаро роҳбарони Русия ин қадар мардумро ба кор таъмин карда метавонанд, Раҳмон не? Чаро?
Охир шумо вазифаро барои чӣ гирифтед? Барои дуздиву ғорат? Агар аз ӯҳдаи кору вазифа намебароед — дафъ шавед! Як одами соз биёяд, кор кунад, миллатро ин хел хору зор накунад.
Ман аз таҷрибаҳои зиндагиам гуфта истодаам. Ман душмани ягон тоҷикистонӣ нестам, ман миллатамро дӯст медорам. Вақте мебинам, ки дар Русия миллати ман таҳқир мешунавад, дашном мешунавад аз ҷониби русҳо, дилам месӯзад.
Раҳмонов! Пешниҳоди маро қабул кун. Беҳтарин кор мешавад. Дар 32 соли ҳукуматдорият рекорд мезанӣ, агар қабул кунӣ ин пешниҳодро. Ман фикр мекунам ҳамин беҳтарин роҳ аст.
Ин пешниҳоди ман ба Раҳмонов буд. Умедворам, ки номаи маро мешунавад ва барои миллат ягон кори хуб мекунад.
Ҳисор: шикояти омӯзгорон аз собиқ директори Мактаби президентӣ Муҳаммадтоҳир Саидзода
Ассалому алайкум, акаи Муҳаммадиқбол бародари роҳи ҳақ. Худованд ҳамеша нигаҳбонатон бошад.
Ман зодаи шаҳри Душанбе, муваққатан истиқоматкунандаи шаҳри Ҳисор ҳастам. Номи вазифа ва бахшамро маълум намекунам. Дар бораи собиқ директори Мактаби президентӣ барои бачаҳои болаёқат дар шаҳри Ҳисор Муҳаммадтоҳир Саидзода менависам.
Муҳаммадтоҳир Саидзода доктори илмҳои филология аст, тамоми унвонҳои вазорати маорифро дорад. Оиладор, соҳиби се фарзанд: фарзанди дуюмаш дар Русия мехонад, сеюмаш дар Қазоқистон ва фарзанди якумаш дар ҳамин мактаб мураббия аст. Мошини «Мерседес» бо рақами “3000” дорад. Соли 2019 оиладор шуд, духтари прокурорро гирифт, аммо пас ҷудо шуданд.
Мегӯянд, ки занаш дар телефон бо касе «пинҳонӣ алоқа» мекарда қапидааст. Мураббияҳо мегӯянд, ки бо як мурабияи ҷавон алоқаи зич доштааст ва барои ҳамин занаш фаҳмида, аз ӯ ҷудо шудааст.
Ҳамсараш муаллима Собирова, омӯзгори фанни химия-биология, дар ҳамин мактаб кор мекунад. Як худаш соҳиби се хона аст. Бисёр такаббурӣ мекунад. Дар кори баҳодиҳӣ низ ноадолатӣ мекунад: агар ҳама фанҳоро «панҷ» (5) гиранд, дар назди ӯ «чор» мемонад; агар ҳама «чор-панҷ» гиранд, ин «ноодам» «се» мегузорад.
Мегӯем: «Собирова, хуб гӯш кун, баро ва дафъ шав аз ҳамин мактаб!» Се хона дорӣ: дар Шӯроб, Душанбе ва Ҷиликӯл. Ягон муаллим ё муаллима туро нағз намебинад. Аз рӯи ҳамон шавҳарат бадбахт шудӣ. Худо лаънатат кунад! Агар шавҳарат падарсаги хуб мебуд, келинат аз хона баромада намерафт.
Ҳолати очат ҳам аҷиб буд бечораро гуруснагӣ кушт. Ҳатто дар маргаш чор муаллима дар як синф рақсу бозӣ карданд.
Вақте ки хушдоманат мурд, барои ҷанозаш ҳам муаллимону муаллимаҳо ба маҷбурӣ рафтанд. Яке аз муаллимон гуфт: «Дар рӯзи туям ин қадар хурсанд набудам!» Ва то охири ҷаноза ҳама бо ханда гаштанд.
Ҳоло ҳамон Саидзода Маҳмадтоҳир директори Оҷонсии илм ва маорифи Ҷумҳурии Тоҷикистон аст.
Ӯ бо баҳонаи сохтани амфитеатр дар мактаб аз соҳибкороне, ки фарзандонашон дар мактаб мехонданд, пул ҷамъ кард: баъзе 10 ҳазор сомонӣ, баъзе 100 халта семент, дигарон чӯбу тахта ва арматура. Аз ҳамон пул ва ашё хонаи дуошёна дар Шӯроб сохт бо тамоми шароит.
Ӯ ҳар ҳафта 4 бор маҷлис мегузаронад. Фақат як масъала: пули «договор»- 3800 сомонӣ, пули хобгоҳ-1000 сомонӣ. Мо то 5 соат дар зали сард меистодем. Баъзе муаллимаву муаллимаҳо бо касалии занона аз сармо хунрав мешуданд.
Муаллимонро таҳқир мекунад: «Ахмақ, ҳайвон, хар, гов, дафъ шав, гум шав!» мегуфт. Дар донишгоҳ 5 сол хондем, аммо ҳеҷ кас ба мо чунин сухан намегуфт.
Аз рӯзе, ки ӯ ба мактаб омад, тамоми муовинонро аз кор пеш кард ва одамони худро монд. Дар мактаб 750 талаба ҳастанд. Бисёре фарзандони соҳибкору мансабдорон. Ҳамаашон барои обед пул доранд. Муаллимон маҷбур бо талабаҳояшон «навбатдор» меистанд. Агар муаллим ҳамроҳи талабаҳояш обед кунад, дар маҷлис ӯро шарманда мекунад.
Муаллимонро ба корҳои иловагӣ маҷбур мекард: гандум кишт кардан, мева ҷамъ кардан, алаф даравидан… Ҳамаашро худ фурӯхта, маблағашро худаш мегирифт.
Ҳар як падару модарро, ки фарзандашонро ба мактаб қабул мекард, маҷбур мекард 1000 сомонӣ диҳанд. Барои дохил шудан 3800 сомонӣ, барои хобгоҳ 4800 сомонӣ. Ҳамаашро бо «забонхат» ва «имзо» мегирифтанд.
Наврӯз бошад, ҳама духтаронро маҷбур мекарданд, ки куртаи атлас пӯшанд. Атласро бо нархи баланд мефурӯхт. Ҳама муаллимону духтарон азоб мекашиданд.
Ошхонаи мактабро Мирзо Повур идора мекард. Дар он ҷо хӯрокҳои пастсифат, гоҳ бе гӯшт, гоҳ бе тухм. Ҳама талабаҳоро безор карда буд. Аз меваву сабзавот ва маҳсулоти боғу замини мактаб истифода мебурд ва мефурӯхт.
Ҳамин тавр, ҳама муаллимону муаллимаҳо мисли маҳбусон зиндагӣ мекарданд. Маош кам, талабот зиёд, таҳқир беинтиҳо.
Акаи Муҳаммадиқбол, ҳама чизро навиштам. Аз рӯзе, ки Саидзода Маҳмадтоҳир директор шуд, зулм сар шуд. Мо омӯзгорон — мисли ғулом кор мекардем.
Хулоса: ин номаро як гурӯҳ муаллимону муаллимаҳо бо имзо ва ному насаб ирсол карданд. Илтимос, нашр кунед, то мардум ҳақиқатро бидонанд.
