Луқмони Ҳаким ба фарзандаш чунин гуфт: “Эй писараки ман шахси ҳасудро се нишонаё аломат аст.Аввал: Ғайбат мекунад дуст ё шарикашро ҳангомеки дур шуд аз ӯ .Дуввум: Таммалуқ ё муҷомала менамояд ҳангомеки дар наздаш бошад дусташ.Севвум: Хушҳол мегардад ҳангомеки ба он дусташ зиёну зарар ё мусибате бирасад.”Пас ҳаргиз аз чунин ашхос набошед,зеро тибқи ҳадиси Расули акрам (с) “Ҳасад нобуд менамояд амалҳои неки инсонро ончунонеки оташ месузонад ҳезумро”(ҳадиси саҳеҳ) тарҷумаи:Муҳаммадиқболи Садриддин.
Луқмони Ҳаким ба фарзандаш чунин гуфт: “Эй писараки ман шахси ҳасудро се нишонаё аломат аст.Аввал: Ғайбат мекунад дуст ё шарикашро ҳангомек?
