Рӯбаҳе, ки хоби шерӣ дида аст.
Дар фолклори тоҷикон афсонаи зарангии рӯбаҳи маккор, рӯбаҳи айёр, рӯбаҳи ғоратгар барзиёд ба нигар мерасад.
Вале, қисмате аз афсонаҳо, айнан, ҳамин рӯбаҳи маккоро, дар фарҷом гаҳе меқапонаду гаҳе мекушаду гаҳе мезанаду гаҳе, ҳатто мекушаду саранҷом рӯбаҳи далераки шеракро дар ҳамон ҷойгоҳе қарор медиҳад, ки бояд бошад!
Рӯбаҳи маккор! Рӯбаҳи манфиатхоҳ, ки ҳамагӣ ҷонваронро ба хотири бароварда сохтани мақсаду ғаразҳои шахсӣ, фанду фиреб мекунаду хиёнату ғадр раво мебинад. Дигаронро ба дом меафтонад, то худ аз дом бираҳад.
Вз ин рӯ, тоҷикон таъбири «аз гургак- шарикӣ, аз рӯбаҳак-баҷоиро», дар мавриди рӯбаҳсифатоне аз табори Додик Латавуллоев халқ кардаанд!
Ман, шахсан аз ду шахсият- туву Раҳмонов, ки бозмондаи свалкаи асри поред, нафратам меояд. Ҳар боре, яке чеҳраи Раҳмонову яке чеҳраи бенӯри ту дар шабакаҳо падидор оянд, сарам ба дард меояд.
Яке звуки манфури падарбезори тоҷикозор Э. Ш-у яке садои канда-кандаи ту ба гӯшам расад, дилшӯра мегирадам.
Яке Раҳмонов сухан оғоз кунад, ғам мехӯрам, ки фарҷоми (хабараш) бо оғози қумлааш (мубтадояш) бо кадом риштаи мантиқ пайванд мегирифта бошад.
Эмомалӣ аз қиссаи Нӯҳ агар сар кунад, дар ин қисса ҳатман Никита Хрушев ё Маҳатма Гандӣ, киштисавори тӯфони Нӯҳанд. Ва, ту ҳам агар оид ба карнавале дар Олмон сухан оғоз кунӣ, дар фарҷоми қиссаат, Кабирӣ ё Наҳзат ё опозитсия ҳатман, «каруселсавор» мешаванд!
Калтаи фитна, гӯш кун!
Акнун, фикр мекардӣ, ки бо душномгуфторият ҳамаро «кашидаӣ»-ю касе туро қудрату тавони бо услуби худат кашиданро надорад? То имрӯ кашиданро надида будӣ, акнун айнакҳоятро,ки пур аз дуди сигор шудаанд хуб пок кун ва хон!
Гуҳ хӯрдаӣ «Шоҳи мухолифон»!
Дар Бухоро, ки гаҳгоҳе дар нигоштаҳоят аз он ёдовар мешавӣ, ту барин ғарқаламонро «бузи мода» меномиданд.
Ту барин сӯдхӯрони чапдасти манфиатхоҳи «қоришикамба»-ро чунин васф мекарданд:
Қорӣ Додик, кунтии гӯли гаранг
Баҳри кунтегӣ ба ришаш баста санг.
Оре, баҳри пул, баҳри идомати зиндагӣ, баҳри чариш, ки манбаъу обишхӯре барои рафъи ташнагию гушнагият дар Аврупо, ҷуз «кунтегии сиёсӣ», «фоҳишагии сиёсӣ», «шабе бо ину фардо шабаш бо он»-е будан, надорӣ, омодаӣ, ки ба риши нифоқангези фитнахезат, натанҳо санг, балки ранг ҳам бизанӣ, бошад, ки «хӯшобурангу қилла» шавию бозори данги куни баддирангат, муллоҷиранг шавад. То бошад, ки фоҳишаи бозоргумкардаи асри пору мурдаи сиёсии хуш..о шавӣ! Агар бовар надоред аз Сулаймон Давлатови пири Додик пурсед тасдиқ мекунад
Ҳарчӣ корӣ, он даравӣ.
Додик, аку дидиш? Мегириш, ё монемш калонак шавад?
Кал чӣ дорад як арра
Мегираву мепара.
Умре чун ифриту алфаннос мурда-мурда зистию фалони касеро парвои туи барматушник набуд.
Худо раҳм кард, ё амниятиҳо барот нақшае тартиб доданду ҳамон як видеоҳаки тӯйи гунггенерали Шариповро барот фиристоданду он туро каме аз гӯристони адаму нобудию гумномӣ ба боло овард.
Бо болокашии гуҳи ҳоҷҷатхонаҳо, бӯй мегиранд ҷодаҳо дамгир мешаванд нафасҳо банд мемонанд. Шаббодаҳо мемиранд!
Мардум бо дидани туйи Рустам, ҷуз як навъ дилхӯшии зудгузари кӯдакона, чизеро интизор ҳам набуд.
Аз туву К+ дида, амниятиҳо, ҳамонҳое, ки рӯи саҳнаи масхарабозӣ, аз гӯри нобудӣ боло кашидандату чун Ифрит лухтакбозият карданд, дар интишори ин «шоҳфилм», дасти дароз доштаанд. Туи Даҷҷоли якчашми бадрӯ, дар умрат ҳамин як видеоро, ки кадом амниятие равонат кард, то дами гурӯ адам бо худ гирифта мебарӣ?
О, мисли ин видеоҳо ё шояд аз ин ҳам, ба воҳимаи худат, «заминларзаи сиёсӣ»- барпогарро дигарон ҳам доштагистанд, вале аз онҷо ки малъунтинату хабосатвуҷуду фитнаҷӯи таънагари сабукмағз нестанд, пахш намекунанд.
Ҳатто, вақте ин видеоро дар ДВД гузошта будию мегуфтӣ: «дӯстон, шуморо ба тӯйи дӯстам Эмомалӣ таклиф мекунам», мисли як калаки фалоннодидае будӣ, ки бори аввал ба ҷои кадуи сиёсӣ фалон, ё чи хеле мелофӣ, ъунайни воқеиро кдамиён нишонат дода буданду гӯиё бо нишон додани тӯйи Раҳмонов, ҳақиқати кулл ва ё қувваи ҷозиба ё ягон қавонини пӯшидаи табиатро кашф карда будӣ. Он видео ҳеч чизе дар амалкарди миллати тоҷик надошту надорад. Танҳо Эмомшайтон, ки шахси бас тарсуи дузди заиф асту ҳатто аз бармалошавии тӯйи писараш меҳаросад, онро бузург вонамуд кард. Аммо ту то имрӯз дар мубориза ва алайҳи Раҳмонов коре накардӣ! Ончунон Абдуллоҷоновро барра карда будӣ,ки ваъдаҳо медоди,ки ана мегирем пул те гуфта. Фикр карди Абдуллоҷонов мисли Устодон Тураҷонзода ва Нурӣ ба ту пул медиҳад? Росташро гуй охиронборе пул пурсидӣ чи гуфт бароят ?
Ҳатто куштани ту барин инсони бепояву береша дар хоки Тоҷикистон, барои ҳукумати асил (агар чунин ҳукумате медоштем), мояи афсусу тараҳҳуму таҳқир мебуд, ки нотавонеро ба ин ҳама нотавонӣ чиро куштаанд? Охир ту як муши ва рӯ ба раҳми Худо қарор дори ва дар ҳолати сакарот қарор дорӣ вале анфоси палидат дар гулуят мепечанд.
Худатро, як бо журналистону нависандагоне, ки дар рӯи олам, аз ҷониби режимҳои мустабиду диктотури кушта шудаанд муқоиса кун, мебинӣ, ки ту бо ин ҳама ҳамоқатгуфтории дарҳам барҳамат куҷо қарор дорию Хошуқчӣ куҷо? Ту дар кадом пояиву Алии Шариатӣ дар кадом сатҳ? Ту дар кадом зинаи ақлониятиву Аҳмади Кисравӣ, дар кадом зина? Ту куҷою Далери Имомалӣ куҷо? Ту куҷою Пирмуҳаммадзода куҷо ? Ту куҷою Далер Шариф куҷо ? Ту як пирамарди аҳмақи барматушник касе ва чизе нести!
Боре бо ҷуҳуде баҳс мекардам, гуфт: шумо- мусулмонон монанди саги бедандонед, ки қобилияти газидан надошта, танҳо аз дур аккос мезанед. Ва дигар мисол зад, ки ба ҳамон деворнигоштае, ки рӯи сафҳаи фейсбукият коштаӣ, мутобиқат мекунад, ки гуфт:
«На заборе Х.Й написано, а заглянешь – дрова лежат…».
Нафаҳмидӣ?
Мефаҳмонам. Тӯли солҳост, ки аз худат муборизу тавонову диловару опозитсиону револютсионеру заҳҳоккушу раҳмоннобудгару озодибахши миллату ватандору беватану анҷуману балову батар сохтаию мо ҳам асрҳост мунтазир, ки ин коваи хояҳояш бо путки КДАМ ахташуда, ё дабба, кай меояд аз Олмону мекунад моро озод?Аҷаб интизории козибу ғайри воқеъӣ.
Дар баргаи Фейсбук инсонҳо чиҳое намегузоранд, вале Фирдавсӣ чи васфи хубе тубаринакҳоро карда, ки мегуфт:
Сари носазоён барафроштан,
В-аз эшон умеди беҳӣ доштан.
Сари риштаи хеш гум кардан аст,
Ба ҷайб андарун мор парвардан аст,
Дарахте, ки талхаст вайро сиришт.
Гараш барнишонӣ ба боғи биҳишт,
В-ар аз ҷӯйи хулдаш ба ҳангоми об.
Ба бех ангубин резию шаҳди ноб,
Саранҷом гавҳар ба бор оварад.
Ҳамон меваи талх бор оварад,
Он қадр, вақтҳои охир, аз «ҷангу таҳриру ҷабҳаву фронткушоӣ» мелофӣ, ки одаме нашиносадат, гумон мекунад, ки Нелсон Мандела, Че Гевара, Масъуд, Умар Мухтор, Маҳатма Гандӣ, Меир Голда ва ё Наполеон Бенопарт, дорад «нақшаи низомӣ» баҳри озодии тоҷикон, тарроҳӣ мекунаду дар зудтарин фурсат, онаи зори Раҳмонову дору дастгоҳашро дар чашмони «қурутовхӯрашон» нишон медиҳад!
Вале, ҳайҳот… инҷо рубаҳ сухангӯи хоссу ъом шуда!
Чӣ ҳарзае, ки фалони нарсаги гандапири боди ҳавои серуми пирӣ димоғи диктатурияш сӯхта- Эмомалиро, парвои чаранди кӯршабпараки саркашоли хоядарикунро надорад!
Кистанд он «фидоиён»-ат?
Ҳамон чор-панҷ алкаши бехудое, ки солҳост барои чор танга пуле, ки Э. Ш. Раҳмонов баротон мефиристад, гирду бари водкаву шомпону коняку газаку гуҳу рихат, ба таъбири Рӯдакӣ «гирд гаштанду гиромӣ» доштаанд?
Бо ҳамонҳо «пешмарга»-ву «фидоӣ»-ю «муборизу муҳориб» сохтаниию «ё марг ё зиндагӣ», « ё ватан ё кафан», «ё шаҳодат ё саодат», гуфта, миллати тоҷикро аз паси бутулкаи арақатон ба майдони корзор бароварданиӣ? Агар, ҳа, вой ба ҳоли армияат, ки бо аввалин гузи сахти ҷингростӣ, ки яке аз Гейнералҳои ҷангнадидаи Раҳмонов занад, титу питу чошу пош мешаваду «сарфармондеҳ»-и кулли ин қуво, ки ҷанобашон- шумоед, дингуз ё дингалагузу харгурезу чорхезу маҳмез мезанетон! О, панҷекатиҳо, гӯетон ба ин «паҳлавони сари деги ош»-атон, ки пояшро чени кӯрпа, қадашро қади поғӯнда, кунашро ба миқдори сари тоҷи манори Шоймардон дарозу воз кунад.
О, гӯетон, охӣ…»
Як шиори дигар ҳам, дар пайванд бо ин ҳама хузаъбалотат мепайвастӣ, ҳақиқатат ошкортар мегашт, ман-ку ҳамсари панҷекатӣ дораму оид ба ахлоқиёту расму оину тарзи зиндагии ин мардум огоҳии пурра дорам, вале дигарон мешинохтандат. Мегуфтӣ: «ё бахт, ё раги сахт»!
Ҳоло ҳам шанс дорӣ, к… кӯзакадурову ъунайну дигар қисмҳои эҳтиётии мардонро гузору рав пайи «раги сахт» шоядат бахт бихандад ба рут?!
То он ҳадд тарсӯи, ки ҳатто ҷаноби Хоҷаат- Шарипович ҳасту аз ин хислатат огоҳ асту ҳар гоҳе хоҳад лабҳоятро талхоболуд кунад, як шалворашро кашида, ъунайни серпашмашро бароят селфӣ карда, зераш барот «Бегущая строка»- ҳарфдавак мефиристад, ки Латавулло, эй ин Муҳаммадиқболу Кабирӣ чӣ меган?
Бо, меган, ки «Ҷавонон аз ту безор гаштаанд»? Зуд кун, «кун»! Ва ту ҳам, ки серуми гандапирӣ лақабатро, ба гуфти ҷавонон, ки ҳар хартабъи ҳангие чун туро «Эй, кун» нидо мекунанд, «кунандеш»-и сарпӯкида карда аст, медавию куни поёнатро дар сари курси сахт ҳамоил карда, мечаспонию барои «ё бахт ё раги сахт»-и Пешвои муъаззаму «Сарфармондеҳу қаҳрамон»-ат, бар зидди ҳар касу нокас, ҳатто, зарурат шавад, бар зидди халқаш чи, ки бар алайҳи Худо ҳам «бахтнома» менависӣ!»
Он қадар дар гуҳу гили Раҳмонови «Сарфармондеҳи Қаҳрамон»-и ноҷият ғӯтидаву ҷулидаӣ, ки барои наҷоти «Жозефина Павловна»-и полвони ъунайндарикунат, ки ҷуз ракм истодан назди ҷанобашон кору чорае барот намонда, оҳангҳои бас қашанги «кунборагӣ» меофарӣ, ки агар Бетховен зинда буд, чорғовакат мемонд!
Вақте «Павловна»-и нарангӯштхӯрдаи умре сарнайзасаворатро рӯи курсӣ, баҳри ҳимои Жозефинаи пешвоят мегузорию ягона дастоварди 32-солаат – душному таҳқиру туҳматгуфторатро, бо куни ғалбергаштаат «андешида» они худатро бори дигарон мекунӣ, бояд бидонӣ, ки пас аз имрӯзат натанҳо Жозефинаи ҳақири худ, ки аз он Пешвои муҳтарамтро ҳам «под притсел» қарор додаӣ!
Пайравонеат, ки нияти аз онҳо «фидоиёну пешмвргаҳо» сохтану ба василаи онон, дар зудтарин фурсат, нияти чаппа кардани «Ъунайни Раҳмон», на низоми истибдодии ӯро дорӣ, медонӣ кистанд? Худат медонӣ, қалтабон!
Як мушт хоялесони даргоҳу дарбори Хоҷаи Ъолиятон Шариповичанду ҳар боре бинанд, ки тӯи ъунайн бадари кун, зери сояи Сурнайи Кабирӣ ё Карнайи Муҳаммадиқбол, арғушти гирдакро сар кардӣ, ба ҷои светомузика, «сурх, сиёҳ, сабз, кабуд», «сурх, сиёҳ, сабз, кабуд» гӯён, «Лало-Лайло-Лайло»-ро харвор хор мехонанду туи фускуни мазори шайтони бешафоат, диринг-диринг аз ҷо парида, чатанатро рӯи курсият, чун саге, ки дум меликонад, ин-сӯ, он-сӯ, мешакию чун Навоӣ ва Оғомуҳаммади Ахта, ки аз лаззати ҳамхобагӣ бо занҳо, маҳрум буданд, ба худ мелӯлию шабу рӯзат шуда «к…номаву ъунайнгуфтор»-у зикри закару чатан. Шарм кун ҳой муйсафеди аҳмақи бугин!
Ва, мақулае ҳам дорем, ки «ҳаркӣ ҳарчиро дӯст дорад, зикраш бештар кунад». Ва ту, ки дар ҳар поёнгуфторат аз Худо ҳам, пардае рӯи ҳақоратгуфторат мекашӣ, гуфтам, аз ин мақула ёдоварият кунам, бошад, ки мусулмон бошӣ ( на мунофиқ) аз ин услуби ҳақирӣ, ки лоиқи як марди габр нест, ки чӣ расад ба як тоҷикӣ озодзодаӣ мусулмон, даст бикашӣ?
Аммо нифоқ ва фитна дар ту Латаулло бештар аст ва инро худат ҳам хуб медонӣ ва ниёз ба баёнаш надори.
Ҳар сухане ҳадду канор дорад. Ҳар туҳмату изтиро ҳудуд дорад.
Чанд савол бароят медиҳам мардона посух гуй ?
-ончи дар мавриди падари худораҳматият мақомот менависанд, ки ӯ дузд буд оё дуруст аст ?
-ҳамон пулҳое Устод Нурӣ, Тураҷонзода, Абдуллоҷонов бароят медоданд барои чӣ медоданд? Он пулҳоро дар куҷо ва барои чи масраф кардӣ ?
-мегуйи ман пул доштам? Падарат завод дошт писари ягон сарватманди Воруи будӣ? Аз куҷо пул доштӣ?
-баъдан мақомот туро ҳам дар рӯзномаи Фаражи додаракат навиштанд,ки дар хурдият таҷовузат карда буданд оё ин дуруст аст ?
Медонам ҳоло хело сахт асабӣ ҳастӣ, аммо ором бош Додик ва посух гуй!
Ва аммо, онки гуфтам пайравонат муште ноҷинсу буздилу дар навбати худ хоклесони даргоҳи ҷаноби Олиятонанд, инро медонӣ. Ва медонӣ, ки қабл аз дигарон, ҳамин чанд даҳ нафаре, ки зери ҳар туҳматгуфторат, мисли қанчиқҳои кужвелгард, ҳамин ки боди серуми к..хоҳӣ аз даҳани бефарози чатанат, аз тору тагат, дар баргаи Фейсбукият ворез гашт, гирдат мекунанду дозаатро аз «хандаю бозию таннозию ғаммозӣ», барот «тазриқ» мекунанд, ки туи дӯдарафта, алами Мусоро аз Исо бигирию як каме оромишӣ козиб бигирӣ!
Вале чун оид ба Хоҷаат як каме суханони баландтари «зоҳирӣ» задӣ, ононки аз саропардаи туву шӯи беникоҳат, ҳазрати шаҳи ъунайншайпурӣ хабар надоранд, гумон мекунанд, ки аз ростӣ дорӣ душном ба суроғаи хоҷаат меборӣ. Аз ин рӯ, нарасагҳои дозагирифта то замоне тарки кулбаи «кунтекада»-ат кардаву пароканда мешаванд.
Ту месонию шабаҳҳои дилозорату як ҷаҳон танҳоӣ. Ва шеъри «Ҷингилак му дорӣ»-ро ба сабки худат мехонӣ, ки «садқаи номат шавум, ъунайни зебо дорӣ»
Дар асл бошад, ин ду к…гуфторат «…та гардам, Чехов»-у «Ҳаштгуфтор»-ат, ки гӯё, дуюмиро бар зидди пешвоят нигоштаӣ, аслан, якумиро, дар пайванд ба ду нигоштаи пойгоҳи Ислоҳ. Нет, зери унвонҳоии «Савол ба Э.Раҳмонов: «Мо аз ту хаста шудем, ту хаста намешавӣ?!» ва «Семейканюс» (№6) дар бораи Рустами Эмомалӣ ва «круг»-у «давру бари»-ҳои Рустами Эмомалӣ», ки асосаш Шоҳрухи кали Фаттоҳ буд, аз ҷониби ин ниҳод, супоришӣ алакӣ-калакӣ нигошта шудаанд.
Ва дигар дарди Додики Латаулло аз ин буда, ки чаро оилаи Раҳмон, духтарони Раҳмон, круги Рустаму худи Рустаму Гейнерали сабзибадасти ба боимҷони африқоӣ моилгаштаро, «таҳқир» кардаанд!
Ана, дарди Додик дар где буда аст. Додик дашномҳое ту мекорӣ ҳеҷ фаҳҳоше мисли ту фаҳҳошу бадзабону фосиқтаре надидаам. Ҳеҷ навишторат бе фаҳш ва ҳақорат нест. Охир ин аз баҳри чӣ? Беморӣ дорӣ, фаҳҳош тарбият шудаи дар бачагит осебе дидаи чуноне мақомот инро мегуянд ? Эътироф кун то савоб бубарӣ Додик?
Чаро Муҳаммадиқболу тарафдоронам ба иттиҳоми дурӯғи «…»-и хоҷагону сарпарастони Додики «муборизи номери як», «револютсионер»-и куниандеши куникруги кунтелегентсияи мунофиқсиратони алкаши бедин, баду бадроҳа гуфта, бармалоямон сохтаанду ин ҷамоаи дохилӣ-хориҷиро дарди кундард сахт аз тагу тор гирифтааст!
Мардум, ин се шумораи барномаро, ки зикр кардам, борҳо даромада, бо диққат мутолиа ва тамошо кунед, ки дар инҳо хело сиррҳое ниҳон аст, ки горилои хоядарикуни ба ном «револютсионер»-ру хоҷагонашро ба ҳамҳам оварда аст.
Додик, айнан тарафи дигаре аз сиккаи нифоқи ин ҳукумати ҳақир аст, ӯ ҷуз мардумфиребию калимабозӣ чизе ба миллат надоду намедиҳад. Ҷуз буҳтону фиреб.
Додик, аслан дар нигоштаи аслаш тамоми супоришоҳои хоҷагонашро аз мақомотҳои қудратӣ дарҷ накарда, онро пурра, гуё дар «нависонавис» бо «пайравон»-аш бозкушоӣ мекунад.
Асоситарин калидвожаҳо ё шикоятҳояш аз ин се шумора ин аст:
- Чаро духтарони ҷанобро «туҳмат» мекунанд, ки дар шариат туҳмат гуноҳ аст.
- Чаро ба Рустаму Шоҳрӯх айби «ҳамҷинсгароӣ» медиҳад, ки «асос» надорад.
- Чаро аз Эмомалӣ талаб мекунад, ки аз сиёсату раёсат канор равад. Ва ҳатто аз вожаҳои истифодашуда дар ин шумора «Савол ба Э.Раҳмонов: «Мо аз ту хаста шудем, ту хаста намешавӣ?!», мақолаи «Гуфторе бидуни таъоруф ва дипломатия»-ашро, дар ҳашт гуфтор, дар пайравӣ аз ин нигошта, ноӯҳдабароёна «дифоъномаи ба зоҳир роҳнамогуфтор», набишта аст, ки то ҳоло, бо вуҷуди «ҳазорон балегӯй»-и бузлегентсия доштанаш, он танҳо 9 шарҳ хӯрда, ки онро ҳам, ҳамагӣ, то ин дам 3 тан: Муҳаммад Тағоев, Муҳаммад Мирзоев ва фейке бо номи Нуриддин Мир, коштаанд… Ин аз чи мегуяду шаҳодат медиҳад ?
Вале, аз онҷо, ки фикраш пареш гаштаву даҳанаш гапашро намегирад, дар «Гуфтори 7-ум»-аш аз Фирдавсии Тӯсӣ, байти машҳурашро хоста, иқтибос биорад, аз онҷо, ки рӯҳи Фирдавсии озодихоҳ аз ин гуна худозадаҳои мурдори мунофиқтинат безор буда, ин байтро барғалат нигошта аст, ки чунин оварда:
«Ҳама сар ба сар ба куштан диҳем» Аз онҷо ки «ҷиҳод»-аш ҷуз нифоқу калимабозие беш нест, вожаи «тан»-ро, ки бо он мешавад, амалан, дар олами моддӣ коре кард, хурда аст.
Хеле аз дӯстон аз Додик савол мекунанд, ки сабаби асосии бидуни ҳеч сабабе ба Муҳаммадиқбол тохтанатон дар чист? Шайтони ахрас ҷавоб намедиҳад. Чун ҷавобаш худашро шармандаву бармало месозад. Боз мисли арусҳо блок мекунад ҳар касеро,ки ҳақиқатро хоҳад аз ӯ фаҳмад.
Ростӣ, моҳҳо буд фикр мекардам, ки чаро яке-яке чун сагҳои ҷинзада, ба ҳаркӣ -ҳаркӣ гоз мезанад?
Худоро шукр, ки матолиб ва навору барномаҳои мо Пешвову мақомотиёнашро ба танг меоварда аст, Пешво ҳатто даст ба гуҳ задаву бод ба каф гирифтаву аз Додик талаби «имдод» мекардаасту ин Тузук ҳам, ки гушҳо чуру дум хода, мунтазири як чунин фасс, хоялесӣ карда, дар Аврупо мегашта аст, ба ав-аву вағ-вағу ҳар душному туҳмату ҳақорате, ки аз кӯдакӣ, он гоҳ, ки рустакӣ, дар пахтазорон дунгаш мемондаанд (ба ҳамин омил ҳеҷ зане бо ин занмиҷоз зиндагӣ кардан натавонист, чун зан мард мехоҳад на арусе мсли худаш), ёд дорадро ба суроғаи Муҳаммадиқбол мефиристад. Гапи наве надорад, ҷуз такрори ҳамон туҳматҳое, ки иддае куниҳои мақомот барои ҳаряк мухолиф мебофанд!
Аз худ чизе наоварда, ҷуз ончӣ ёдаш медиҳанд!
Ҳеч саг дар дарозои торих мухолиф нагашта аст, ҷуз ав-аву вақ-вақ барои ҳимояи куну молу маноли валинеъматаш!
Вале, аз онҷо ки мақолаи «Евракашар»-аш аз рӯи ҳасаду супориши болост, дар зери он пашшаҳои гуҳнишини мақомотӣ, хело- нару модда, гирд шудаву биззаст доранд.
Евракашар 82 шарҳу бозшарҳ ва « .ерта гардам, Чехов»-аш, то ин дам, 44 шарҳ дида аст.
Лашкари Додики, ҷӯраи Эдик иборатанд аз:
- Рустам Азизӣ (буз ва исломшиносе аз ҷангал)
- Беҳрӯз Ғоибназаров
- Умми Малик(як амниятии хунасо)
- Сомон Иброҳим
- Алишер Замонов (планшети фейкияш)
- Шабнам Худойдодова ( Рақосаи танго ва як беваи шаттоҳ арусаки чандбор истифода бурдаи як….ки пас аз муноибат бо Шабнам аз ҳамаҷо парт карда шуд вой доди худои гуфта гаштаст. Маълумотҳои +18и ӯ хело зиёд аст.Агар хоҳиш дошта бошад омодаи тақдимаш ҳам ҳастем)
- Зафар Достизода
- Саломиддин Мирзораҳматов (бузи СС.Ятимов душмани ашадди собиқи Додик вале ҳоло чун хоҷа якест якҷоянд. Сакароти Саломиддин ҳам наздик аст чун СС дар ҳолати сакарот аст)
- Бахтиёр Аминӣ (бехудо). Додик иддао карда, ки Бахтиёрро солҳост, ки «даъват ба ислом» дораду ҳеч не ки «ҳидоят» биёвад. Ман натавонистам маълум кунам, ки ислом дар шинохти ин мунофиқтинат худ чист, то бехудое аз думравакҳои алкашашро, пас аз ҳар мастӣ, ба он «даъват» медошта ва оё худи Додик ба ин дин то куҷо пойбанд аст? Маълумотҳои ҷолиб аз сафарҳои Аминӣ ба… ва гапу калочаҳои зиёде ҳам дорем дар мавридаш.)
- Регистонӣ Салмон
- Давид Папиашвилӣ( бузи бешохи мақомот)
- Носир Ҷумъақулов
- Баҷо Абадайнӣ
- Саид Гортнер
- Фаридун Раҳнавард ё Гуҳнавард (Амниятие паноҳанда дар Амрико вале ба Душанбе сафарҳо дораду аммо мақоми паноҳандагии Амрикоро ҳам дорад. Сафири Амрико мақомоти муҳоҷирати Амрико инро медониста бошанд? Оё паноҳандаи кишваре аз он фирор карда метавонад озодона тавассути Тошканд ба Душанбе озодона рафта дастуру ҳидоёт гирифта баргардад? )
Ва, баъзе ниммабузҳое, ки гаҳгоҳе мухолифанду гоҳе муллову гаҳе шиаву гаҳе демократхоҳу гаҳе тарафдони сиёсати Пешво Ло ило ҳоулои ва ло ило ҳоулои-музабзаб.
Хулоса, на 32 сол, ки 132 соли дигар ҳам Додоҷони Атовуллоҳ лофи озодсозии миллати тоҷикро ҳам занад, дар ҳоле ки худ як дастнигари супоришнавис асту ҳадафу роҳе аниқу мақсаде рӯшан, ҷуз парокандагӯиву чарандгуфторе беш надорад, на танҳо кори ин миллату давлат, ки ба гуфти пешвояш « аз ҳамон гумроҳияш, дар зиндагӣ намедонад, ҳаёти худро ба куҷо мебарад».
Шайтон ба ҳамроҳ!
То боздид дар Гӯристони Вору!
Кадута қатит бгӣ, иҷа кор пайдот мешавад!