Луқмони Ҳаким ба фарзандаш чунин гуфт: «Эй писараки ман шахси ҳасудро се нишонаё аломат аст.Аввал: Ғайбат мекунад дуст ё шарикашро ҳангомеки дур шуд аз ӯ .Дуввум: Таммалуқ ё муҷомала менамояд ҳангомеки дар наздаш бошад дусташ.Севвум: Хушҳол мегардад ҳангомеки ба он дусташ зиёну зарар ё мусибате бирасад.»Пас ҳаргиз аз чунин ашхос набошед,зеро тибқи ҳадиси Расули акрам (с) «Ҳасад нобуд менамояд амалҳои неки инсонро ончунонеки оташ месузонад ҳезумро»(ҳадиси саҳеҳ) тарҷумаи:Муҳаммадиқболи Садриддин.
Луқмони Ҳаким ба фарзандаш чунин гуфт: «Эй писараки ман шахси ҳасудро се нишонаё аломат аст.Аввал: Ғайбат мекунад дуст ё шарикашро ҳангомек?
