Ҳеҷ шаке надорам ва шумо ҳам тардид надошта бошед, ки Эмомалӣ Раҳмонов ин диктатори фартут, агар ба даст науфтод, ҳатмани ҳатман ба яке аз ин ду шаҳр- Маскав ва Минск хоҳад гурехт. Кишварҳои дигари олам ба руи вай дару дарвозаҳояшонро мебанданд.
Раҳмоновро Узбакистон қабул намекунад, Қирғизистон қабул намекунад, (заминфурӯшиҳояш ба қирғизҳо судаш нахоҳад кард) Қазоқистон қабулаш намекунад, Туркманистон низ ҳамчунин.
Хитой Раҳмонову амсоли вайро тамоман задагӣ. Ҳоло, ки дар сари кор аст бо вай муомила мекунад, ҳаминки рафт, дигар ҳатто ёдаш нахоҳад кард. Чун Хитой экспансияи иқтисодӣ мекунад. Ҳозир борони юану долларро болои Толибон рехта истодааст, аммо ин на барои Раҳмонов, на барои додани ҳазорон гектар замини Бадахшони шарқӣ ва на барои пойгоҳи низомӣ. Барои дигарҳо, масалан барои Қазоқистон даҳҳо маротиба бештар сармоя гузоштааст.
Хитой ҳоло ба Толибон бедареғ сармоя рехта истодааст ва Иморати Исломии Афғонистон низ ба навбати худ бузургтарин конҳои дастнахурдаи кишварашонро дар ихтиёраш гузошта истодаанд.
Наҳзати исломӣ ва ё ҳар неруи дигари исломӣ ҳам, ки омаду ҳукумат ташкил кард, Чин робитаашро бо Тоҷикистон намеканад, вагарна мебоист бо Толибон муносиботашро меканд, дар ҳоле, ки дуруст баракс дар замони қабл аз Толибон ба Афғонистон бо ин ҳаҷму миқдор пул надодааст.
Амрикову Бритониёву Фаронсаву Олмону дигарҳо фикр мекунед, қабулаш мекунанд? Аслан ва абадан! Ин диктаторро Эрону Покистону Арабистон ҳам намепазиранд, чун ин тоғути алайҳилаъна тамоми муддати ҳукуматаш бар зидди ислом ҷангид. Ҳиҷ гоҳ қабулаш намекунанд.
Ин эҳтимол, ки Бокуи Илҳом Алиев, як дарозумр ва меросбурдаву мерсохурда қабулаш кунад низ маҳол аст. Илҳом Алиев ҳам барои ин тоғути гандапир шуда худро хандахариш нахоҳад кард.
Инҷо мемонад Минску Лукашенко, як гандапири дигар ва инҷо мемонад Маскав ва Владимир Путин компаси диктотурҳое назири Раҳмонов.
Аммо ҳаводиси ахир, «табаддулот»-и Зарифиву Усмонзода ва дигарон дили Раҳмоновро аз Маскав монои тармаҳои Помир ҳам яхбандон кардааст. Бар илова ҳолату сарнавишти Асад ва Асмо ҳам, ки бираваду занҷирбанду завлонапечи дастони Путин шавад, шояд он қадар Маскав барояш ҷойи амну роҳат набошад. Вале ба ҳар ҳол…аз зиндони критийи Қурғонтеппа ва Кирпичнийи Ваҳдат барояш боз ҳам беҳтар аст. Чун ин гурез аз ноилоҷӣ аст. Роҳу чораи дигар, интихоби дигаре надорад. Бояд бигурезад. Ба охири хат расидааст. Фурсат барояш намондааст, они воҳидист.
Мисли соири диктотурҳо замон барояш дигар хеле дер шуда, дери дер. Бояд ишкамбаи тулумбашро, ҷони палидашро бардораду бигрезад!
Чунки хеле ба тул кашид. Ҳақи дигарҳоро гирифт. Дилбазан ва оби гандида шуд.
Оппортунисте дигар инҷо даркор нест.
Ин баҳонаи дарозумрон, ин дағдағаи бемояву асос аст. Тибқи қонун ва риволи пазируфт ду навбат ки истодӣ баст аст. Дунё иборат фақат аз ту нест. То ту ҳам буданд, баъди ту ҳам хоҳанд буд. Бозие, беруну даруне даркор нест. Мардона бояд бирваӣ, чун муҳлататро хатм кардӣ!
Вақте натавонистӣ ҳаял ва ҳиллае ба кор намеравад. Рафтани бообруй куҷову ҳифзи иззату ҷойгоҳ куҷо? Баҳонаҷуиву парту пало, ки оппортунистанд, машварат мегиранд, ҳаллу фасли мушкилӣ нест. Мушкилро дар худат ҷуй! Метавонистӣ, мекардӣ! Ҳеҷ «берун»-е ҳам даркор нест.
Даҳ сол не, сад соли дигар ҳам, ки Урупо биистем, чизе иваз намешавад.
Онҳо набояд ба ҳоли танҳо худашон бошанд. Чун онҳо ҳам моанд. Мо ҳам онҳоем. Аммо мо бояд иқрор ва эътироф бар аҷзу нотавониамон кунем. Дер ё зуд роҳи онҳоро хоҳем паймуд. Ин роҳи яқину дақиқ адиру куҳу пуштаву талу сойю сахраву дарё дорад. Онҳоро убур бояд кард.
Роҳ дар дохили Тоҷикистон нест. Роҳро бояд дар дохили Тоҷикистон бурд. Ин тоғут на як бору ду бор ва ошкоро ихтор дод, ки хонаи сохтаамро намедиҳам, масҷид рафтӣ, намозатро хону рав, ба сиёсат қуш нашав, бо хун омадаам, бо хун меравам.
Инҷо, ки ҳастему истодаем, сад сол не, даҳ сад соли дигар меистем, намешавад.
Тоҷикистон майдон ва саҳна аст. Аммо ин майдон ва ин саҳнаро онҳо, ки дохиланд гирифта наметавонад.
Ва, агар сиёсат ин бошад, ки муҳоҷирҳо дар Русия ва мардум дар дохил Тоҷикистонро аз ин диктатори гандамур наҷот хоҳанд дод, далолат ба он дорад, ки аз дохил воқиф нест огоҳӣ надорад. Сад афсус! Чун мардум беш аз пеш шикаста ва беш аз пеш леҳу лаварда ва тика пора шуда истодааст.
Заду кушту зиндонӣ кард. Айну ранги мурғ кардааст мардумро, ки ҳар қадр пару болаш меканӣ, худро боз пеши поят ҷафстар мекунад.
Ҳоло, дигар чизе дар дасташ намондааст, аз мардум пул канда истодаст. Мегуяд бо 5 миллиарди мардуми бонангу номус ва соҳибкорони дастбахайр ободӣ кардааст. Ин пул навъи дигари саркубу хафақон аст. Саркуб чунон аст ки ҷуръат, ҷасорат, шуҷоат ва ғайрат сархурда ва калакубак мешавад, танутушаш шилҳашилҳа шудааст. Аммо лому мим намегуяд.
Ин андеша ва ин гап ки ҷуз аз Афғонистон роҳе нест тахаюл ва таваҳҳум нест. Агар таваҳҳум ва тахаюл буд устодони шаҳид ва муҷоҳидони лолакафан онро тай намекарданд. Дигар инки мо бо оппозитсияи Туркия, Қазоқистон ва Русия шабеҳ нестем.
Мо ҷанги дохилӣ гузаштаем ва тарафи мухолифи мо ҳамоне аст, ки буд ва бо вай мубориза ва муқовамат карда будем ва он тарафи ҷанги мо аст ки дар қудрат асту мо боз овораву дарбадару паноҳандаем.
Магар он шаклу шеваи дигар мешавад тарафи ҷангро, он мусалсалбадастро нагун ва хунсо кард? Яъне, чи кӣ ягона ва як бишавем? Ягона будан ба чӣ маъно?
Ин дуруст тарзи тафаккури Раҳмонов ва раҳмоновӣ аст, ки дар гирди пешвои худ ҷамъу ҷазб бишавем. Аммо ҳама чиро, буду набудро пешво тасоҳуб шавад, чи тавр ҷамъу ягона бишавем? Аҷаб. Ин тавр намешавад ва ин тавр чизе бор нахоҳад овард.
Мо, роҳи дигар надорем. Роҳи зурӣ ва зур овардан роҳи мост. Дигар ҳамааш фолклору фалсафагӯйи аст.
Шикасти Наҳзати исломӣ ҳеҷ муаммое надорад. Силоҳашро супориду худро ба дасти рақиби мусаллаҳ супорид ва ин мусаллаҳ давра бадавра танг карду танг карду ҳамаро заду гирифт. Аслу асос ҳамин аст. Бадтар аз ин дар муқобили ҷангсолор нафаре дар тарафи дигари ҷанг омад, ки фақат худкорро балад буд ва табъан, ки рақобат нобаробар шуд.
Мо ончунон худро ба оғуши сулҳу оштӣ задем, ки дигар аз ҳарфи сулҳу оштӣ диламон мешурад. Беш аз ин решакобӣ накунем беҳтар аст. Чун ковиши бештар буйи ганди зиёдтар меоварад.
Ҳоло ҳам ҳамин аст. Агар сад сол, агар дусад сол бигзарад ҳамин тарзи тафаккур аст. Чун инҷо тафаккур ивазношуданист. Воқиан ҳам дуруст гуфтанд, ки сиёсатшиноси хуб аст вале сиёсатмадорӣ кори дигар аст. Сиёсатшинос аз сиёсатмадор фарқ дорад.
Бояд ошкоро ва босароҳат эълон кард, ки эй мардум, оппозитсион аз Димишқу аз Кобулу аз ҳар гушаи дигаридунё, маслан мо аз Урупо хоҳем хест ва моро мунтазир бошед. Мунтазир ва омода бошед. Руҳияи инқилобии мардумро бояд инқилобитар кард.
Чаро Раҳмонов метавонад дар тамоми навоҳиву вилоёту пойтахт милисаву КГБюу дигару дигарашро ба дасти ҳаммаҳаллу хешу таборонаш медиҳад, мижааш хам намехурад, чаро Раҳмонов якеяке тамоми бачаҳояшро ба ҳукумат оварда метавонад, чаро Раҳмонов метавонад моро аз ҳақи зистан ва мурдан дар ватан, ки ин ҳақи табии мост, ончики худои мо ба мо додааст, ончики аз обову аҷдоди мо мерос мондааст, маҳрум кунад, вале мо наметавонистаем бо бародарони имону исломии худ, ки дар кишварҳои дигар инқилоб мекунанд, истиқбол накунем ва онҳоро ҳамроҳ нашавем ва бо онҳо шарик набошем? Онҳо, ки дар гузашта наҳзатӣ буданд, онҳо, ки шиносномаҳояшонро аз ШВКД-ҳои кишвари мо гирифтаанд, онҳо дар даруни ин ватан таваллуд ва ба камол расидаанд? Онҳо ҳоло барои он дар онҷоҳоянд, ки дар инҷо ба мақсуд ва муродашон нарасиданд. Инро бояд фикр кард, ки чаро рафтанд? Чаро ватанро раҳо карданд?
Ин нафарони милисаву кгберо Раҳмонов аз халқ канда ба худаш ва барои худаш овардааст, то худашро ҳимоят кунанд. Барои ҳамин мо ин бародаронамро бояд биоварем, даъват бикунем, ҳатто агар онҳо бегуфти мо ҳам ҳамин нақша ва ниятро ҳам дошта бошанд, шарик бишавем, то биоянду халқро наҷот диҳанд, халос кунанд, ҳимоят ва ҳифозат кунанд. Мардуми мо хаста шуда истодааст, миёншикан шуда истодааст.
Воқеъият ин аст мардум ба ҷуз аз онҳо, ки силоҳ доранд, ба касеву гуруҳе бовар намекунад. Чун такрор ҳам шавад Раҳмонов ҳамоно нафари камондор боқӣ мондааст ва мусаллаҳ аст. Иллат ва асосӣ ин қадар зур шудани Раҳмонов ҳам ҳамин тарафи ҷанг, ҷангсолор будани вай-боевик будани вай аст. Ва, танҳо тарафи дигари ҷанг аст ки онро безарар мегардонад, чи ҲНИТ бошад, чи Ансоруллоҳ ва ё чи Сайфиддин Тоҷибоев.
Мардум ҳамоно ба ҲНИТ ва бақия неруҳои исломӣ барои он бовар доранд, ки таҷрибаи силоҳро доранд ва маҳз бо силоҳ Раҳмоновро ба замин шинонида буданд. Ҳамин рӯз ҳам ҳамон рӯз аст. Ба ҷуз аз исломиҳо касеву неруеву гуруҳе дар баробари ин тоғути зиддиисломии камондор қадбақад намешавад, панҷабапанҷа намеафканад.
Инки ман блогерам, инки ман ҳоло роҳи чораамро дар ҳамин ҷустаам ва инки ман сад соли дигар блогери кунам, дипломатия кунам, сиёсатмадорӣ кунаму ҳуқуқи башарӣ кунам, валлоҳи пинаки Раҳмонов намепарад. Дуруст аст ки аз ҳамин шакли блогерии ману моҳо ҳам метарсад, чун саропо ҷурму ҷиноят аст, чун ману моҳо ҳарчи аз ҷиноёту хиёнатҳо, ки тули ин се даҳа содир кардааст, аланӣ мекунем, ошкор ва зоҳираш мекунему кардаем. Аммо ин на онест, ки аз гапу ҳарфи мо ба тавври ҷиддӣ хавф кунад. Ман хуб ва ба вузуҳ медонам, ки бояд ҳарчи зудтар даст ба қиём зад, даст ба муборизаи баданӣ кард ва аз инҷост, ки роҳи сарнагунии Раҳмонов ҳамон роҳе аст ки Башор Асадро ба кайфари аъмолаш расонд.
Ин камондор ончунон зулму истибдодро афзудааст, бедод кардааст, ки мардум огоҳона ва бо майли тамом даври исломиҳо ҷамъ меояд, ҳамчуноне дар солҳои ҷанги дохилӣ ҷамъ омада буданд. Мардум муқобили инҳо мехезад, дандонҳо тез кардааст, аммо мардум бо онҳое мехезад, ки дастонашон холӣ набошад….
Ва он гоҳ аст ки Раҳмонов пеши Батко мегурезад ва дар канор Қурмонбек Боқиев хона мегирад ва Рустаму Максим ҷура мешаванд ва Раҳмонову Боқиев собтулник ва ё меравад Маскав, канори Янукович ва Асад ва Азизмои газетхонак бо Асмо дугона мешаваду мешинанду ҳасрати рӯзҳои тиллоӣ мекунанд.
Ба ҳафтоду анд даромад, ранги нархуг бақувват. Чор соат паём мехонад, чашмонаш сиҳат, дандонҳояш сиҳат, гушҳояш сиҳат.
Ба гуфти як мансабдори воломақом дӯ рӯз пеш бо ман дар суҳбат чунин гуфт: «Ба Худо қасам чеҳраашро аз пеш мебини метарсӣ хело махуфу суп сурх аст. Мегуянд шахсе шароб менушад ҷигараш тамом мекунад бовар кунед ҳамин Раҳмонов як ҳаёт маст аст вале ин пирсаг ҷигараш ҳам сиҳат аст ва ҳоло ҳоло ҳо мегуед намемирад ва интизори марги ӯ ҳаргиз набошед, ки хело бо қувват аст»
Болои минбар ки баромад э, дигар шери наррае, э, дигар афлотунае, э дигар, Буалии замонае, э.дигар абдуллораҳнамои мутафаккири ахируззамонае: «Пайғамбарро модар ба дунё овардааст», «бачаҳотона хононед» (гуё худаш ё Рустами герчикаш хондагӣ бошанд) Ана баъд тамошо кун, Луқмони ҳаким дар пеши ин ҳиҷ, ин баъд бо чашмони чарбубастаи руғанпечидааш, занахдони ранги хамири аз лаби карсон овезонаш, лунҷҳои монади дунбаи гусфанди ҳисориаш, пешонии ранги пустдумба чарбигирифтааш, гардани балонигазиаш гап медиҳад.
Аммо дар асл ва дар амал чӣ? Ончики мегуяд бо худаш ва ба худаш ва бо хонадонаш ҳамхонӣ дорад. Худаш ҳамин тавр аст.
Рустам кандидат наук, Озода доктор наук аст, Исмоили пингвин аспирантура хонд? Аммо ҳоло инҳо ҳокими ин ватананд, пулу моли мардум, дору мадори мардум дар дасти инҳост. Сарнавишти мардум дар дасти инҳост. Инҳоро намегуяд, ки чаро рисолаи кандидатӣ ҳимоя накардӣ? Инҳоро мегуяд: «пока ма ҳастум, бдузден, бзунан, бучарен бугирен, бугарден».
Ин низом ва ин сохтор ки се даҳа вуҷуд дорад, бахусус баъд аз соли 2015, яъне даҳаи ахир, баъди рондани ҲНИТ тамоми арсаҳои даромадноки Тоҷикистонро ба дасти худ гирифт. Ягон фарзанди Раҳмонов устоди донишгоҳ нашуд. Баракс то Назарайлоқу то кони Зиддиву то Ғузни Мастчоҳро гирифтанд. Чанд насл аст ки бесвет мактаб хонд. Аз куҷо дониш гирад?
Аз таҷрибаҳои Исмоили пингвину аз таҷрибаҳои Тахминаву аз таҷрибаҳои Озода чаро намегуӣ, намефаҳмонӣ, ки чи тур мултимиллиардер шудаанд, чи тур вазифа ва мансабҳои давлатиро тасоҳуб ва ишғол ва забт карданд? Чаро инҳо неву кандидат наукҳо ва доктор наукҳо дар муҳоҷират, дар муздудрӣ дар Русия қарор доранд?
Рӯзбарӯз светро маҳдуд мекунад, на ба он ҷиҳат аст ки свет нест, обанбори Норак хушкидааст ва камоб шудаст, на ин тавр нест. Чунки дарунтару дохилтар медарояд ва агар дар аввал Ҳасанро «дар қаватуш» гирифт дигар Озодаро овард, дигар Рустамро оврад, дигар Рухшонаро овард, дигар Парвинаро овард, дигар Заринаро овард, дигар Ашраф, дигар Ҷамолиддин, дигар …ин номҳоро гирифтан охир надорад, беохир аст. Масалан Ҳасан номзади илми кадом соҳа аст? Тахмина чӣ? Роҳбари кори илмии Рустам кӣ аст?
Ин туву рафтори туву зиндагии ту аст ки мардум аз саводу донишу аз таҳсилу таълим дилмондашуданд. Диданд, ки нохондаҳо, нодонҳо чи турӣ бою сарватманду ва соҳиби ҳукумат мешаванд.
Бубин, ки нафсат то куҷо носерам аст ки ҳатто таксиҳои Душанберо гирифтед. Роҳро пулакӣ кардед, тоқат кардем, Талкоро дуздидед тоқат кардем, свет намедиҳед тоқат кардем, масҷиду мадрасаву намозу ҳиҷобамонро мамнуъ кардед, аммо ҳамин таксиро гирифтан, шираи камолро гирифтан, хуллас, тамоми ҷои ризқбуроии мардумро гирифта истоданд, мо чи кор кунем?
То ташхис, то справкаи синфи як, то права, то техталон, то банку то ҳатто аз лаби пули муҳоҷирон гирифтед, тасоҳуб кардед, то ба кай сокит бошем?
Бубин, ки террористнавозӣ кардӣ, террористҳо чи корҳо карда истодаанд. Тоҷикро дар саросари дунё террорист шиносондӣ, ин шо Аллоҳ ба зудии зуд натиҷаашро хоҳӣ гирифт.
Шумо шояд бипурсед, ки Ҷаноби Олӣ, Пешвои муаззам, Асосгузор чаро гурезад? Чи кори бад кардааст, ки бигурезад?
Тамоми сиву се соли ҳукуматш кори бад кард. Бо аскару афсари аҷнабӣ халқро кушта ҳукуматро гирифт. Халқро ба Афғонистону Русияву Туркманистону Қазоқистон гуреза кард. Даҳҳо ҳазорро кушту зиндонӣ кард.
Вай сулҳ накард. Сулҳро дуздид. На фақат сулҳро дуздид. Тамоми дороиҳои мансуб ба миллату давлатро дуздид.
Роғунро аз нисф зиёдашро дуздид, Талкоро хоку бод кард. Роҳи мардумро пулакӣ кард, пулашро ба кисаи духтару домодаш дод. Бинои ҳукуматро нисфашро дуздид.
Ҷиноятҳои Раҳмонов ба гуфтан тамомӣ надорад. Ҷавоби соддаву одӣ ин аст, ки бо фиребу бо найранг сиву анд сол аст ки қудратро, ҳукуматро намедиҳад. Бубинед, ки амсоли Раҳмонов ба чӣ ҳол афтоданд? Намунаи охираш ҳамин Башор Асади тоғути алайҳилаънат аст.
Раҳмонов Башор Асади тоҷикӣ аст. Мисли Башор Асад хоҳад шуд. Фақат чанд моҳу чанд ҳафтаву чанд рӯз боқӣ мондааст, ки бигрезад.
Агар успет кунад, самолёти 92 миллиондоллариашро сувор мешаваду мегурезад. Айнан мисли Асад чанд нафарашро бор мекунад, боқиашро успети савор кардан намеёбад. Ин ба абдуллораҳнамову атомирхоҷаву амсоли онҳо дар он самолёт, сад бори дигар тамаллуқу сад достону ғазали дигар нависанд ҳам ҷой нахоҳад буд.
Мо бояд давомашро фикр кунем, ки баъди гуреза кардани Раҳмонов, Пешвои паёмгуяк чи кор мекунем? Чунки ин алайҳилаъна тамоми соҳаҳоро бо худу авлодаш тақсим кардааст. 99% бонкҳо ба дасти оилааш аст. Аммо мо ҳам айни ҳукумати ҷадиди Сурия ҳукуматиҳои безор аз Раҳмоновро ба кор хоҳем гирифт. Онҳое, ки чоплусу хушомадгу ва шарики ин ҳама ҷурму ҷиноёти Раҳмонов буданд, албатта, дар назди мардум ҷавоб хоҳанд дод. Боварам кунед мардуми Тоҷик сахт қасдгиранд ва бахшиданашон хело сахт аст. Ончи бо ман ҳар рӯз дар тамосанду чи тасмимҳо ва чи хандақҳо барои ин оила ва золимони мақомдори Раҳмонов кашидаанд агар қисса кунам валлоҳи ҳушатон мепарад.
Бояд аз ҳамин ҳоло омода шуд ва аз ҳамин ҳоло ин масоилро ҷиддӣ бигирифт, то бо мардум кор карда шавад.
Аммо аз суи дигар ин тавр нест, ки Раҳмонов фориғ, лоқайд, бепарво буда бошад. На, қатъан ва ҳаргиз ин тавр нест. Барои вай ҷой, барои вай роҳи фирор, барои вай тарзи фирор, барои вай шароити фирор ҳатман омухта ва ҷустуҷу шуда истодааст. Ба афроди наздикаш дарстур додааст, ки ними бағоҷи самлетро аз арақи «Гург» ва «Сиёма» ва «Шоҳона» истеҳсоли заводҳои Рустам пур кунанд. Лукашенко махсусан ин арақҳоро нағз мебинад.
Вақте дар Сурия Аҳмад –аш-Шаръ ва Сайфиддин Тоҷибоев ҳукуматро дар он лаби дунё гирифтанд, Раҳмонов дар Тоҷикистон казарменний положений-ҳолати омодабоши ҷангӣ эълон кард. Яъне талхакаф шуд, дар ҷояш тар кард. Чунки ба валлоҳӣ, ба таллоҳӣ, ки ҷинояткор аст. Ҷиноёте, ки содир кардааст, аз муи сараш зиёд аст. Ва вай, агарчи дуғу дағдаға мекунад, ушутлум мекунад, худро донову забардасти замон ҷилва медиҳад, дар даруни худаш медонад, ки як ҷинояткори пургуноҳ аст ва режими вай ба ниҳояти худ расидааст.
Аммо воқеият ин аст, ки мутаассифона, ин заъф ва ин нотавонии феълии ҲНИТ аст ки наметавонад ин шароитро ба вуҷуд оварад. Ва ҳануз ҳам, маъалаасаф инки мо ҷанги шаҳрвандӣ ва хуну куштор дидаем, тарс боқист. Намешавад инкор кард. Аммо вақте ҷойи амну роҳату тиҷорат пеши дастат аст магар хоҳиш ва тамоюл ба бозгашт ба шароити бебарқиву торикӣ пайдо мешавад? Вақте тиҷоратҳои сердаромад ва сохту сози биноноҳо ва ҳотелҳо ва ширкатҳои ба мисли Амазону мошинҳои гаронарзиш дошта бошед аз куҷо мехоҳед мубориза кунед? Аз инҷост,ки ман мегуям роҳ ҳамон роҳи тайшудаи Сайфиддин Тоҷибоев аст ва роҳ ҳамон роҳи муҷоҳидини лолакафани ҲНИТ аст ки он солҳо заданду гирифтанд.
Артиш дар дасти худат, маориф дар дасти худат, масҷиду мадраса дар дасти худат, милисаву кгб дар дасти худат, прокуратура дар дасти худат, суд дар дасти худат, бонку, фурудгоҳу роҳи оҳан ҳатто билетфурушӣ дар дасти худат шуд. Ҳатто зоҳирӣ ҳамбошад дигар баланси маҳалро риоят накардӣ. Яксараву якбара ба олу авлоду ҳаммаҳалҳоят тақсим кардӣ.
Гуё дар Тоҷикистон дигар мардум вуҷуд надошта бошанд
Фикрат ин аст ки ҳамаро таги даст кардӣ. Маҷлис дар дасти Рустам, пойтахт дар дасти Рустаму бачаҳои Рустам, апарат дар дасти Озода, ҳукумату давлат дар дасти худат. Айни Башор асад. Барои ҳамин айни Башор асад мешавӣ!
Дар Данғар даҳҳо омузишгоҳу коллеҷу Донишгоҳ месозад аммо дар Ғарм барои як мактаб столу стул проблема. Чаро? Гуё ин ҳамаро мардум намебинад, намефаҳмад.
Гуё барои ин тамоми чиз раво ва мумкин. Гуё ин як махлуқ ва ҷисме байни одаму чизи дигар. Ин одам неву ин болотар аз одамҳо. Ҳамин тафаккур ва тасаввур дар мағзи чарбубастаи чунин диктаторҳо ҷо гирифтааст. Ва ин тафаккур ин шо Аллоҳ фурсаташ ба итмом расида истодааст.
Ту расмиву ғайрирасмӣ дастур додӣ, ки румоли занҳоро аз сарашон бигиранд, гуфтӣ ин фарҳанги бегона, ин аз миллати мо нест. Миллати ту чӣ аст?
Ту дискоклуб карда будӣ, ту кинотеатр карда будӣ, ту идораи КГБ карда будӣ ва ҳар ношуштаву палиду ғажду палаштат дар дари масҷидҳо муҳр мезад: то облава буд нашавад, то пули обуна буд нашавад, то барои раҳ пул надиҳед, ва чи шарту шуруте, ки намемондӣ.
Домуллоҳоро консерти Юлдуз бурдӣ. Дасти шикастаи Ленинрро бо онҳо мараммат кардӣ. Ин таҳқири домулло ва ин таҳқири ислом буд. Ту руирост фармон додӣ, ки рӯзаатонро хуреду зардолу чинед. Ту фармон доди ҳаҷи фарзӣ нараведу роҳу хиёбон созед ба ҷойи адои ин фаризаи Илоҳӣ, Ёдат ҳаст?
Ту ба қавонин, ба фарзи ислом иҳонат ва тавҳин ва таҳқир ва таҳрир кардӣ. Ту фармони худоро ба бозӣ гирифтӣ. Ту кореро кардӣ, ки Ленин муқобили ислом накард, Сталин накард, Брежнев накард.
Маҳкамов гуфта буд, ки ман диндор нестам. Аммо ин корҳои туро накарда буд. Аммо ту намедонам дваждийи, триждийӣ беохир ҳоҷиӣ, дар қатори 500 мусулмони дунёӣ, бо шоҳи Саудӣ вориди ҳарам шудӣ. Аммо ту намози барои кудаконро мамнуъ кардӣ, сатрро мамнуъ кардӣ. Ту сабби набӣ, ту хасми худову Расул ҳастӣ
Ин шо Аллоҳ масҷид дигарбора маҳалли растагорӣ ва наҷоту озодагӣ хоҳад шуд. Ин шо Аллоҳ масоҷид макони таълиму омӯзиши дини Аллоҳ хоҳад шуд. Минбарҳои он ҷойи уламои ҳақгӯ ва муваҳҳид хоҳад шуд.
ҲНИТ, Сайфиддину Маҳдӣ Арсалон ва амсолуҳум мардони бо имони ин ватан масҷидҳоро раҳо мекунанд.
Бори дигар мегуем, ки барои Абдулло Раҳнамо дар он самолёт ҳатто дар отсеки он ҷой намерасад.
Дигар на қонуни асосгузор фоидааш дораду на инки пешво аст ва на инки қаҳрамони Тоҷикистон буданаш. Ва на ҳайкал ва на мақбараи Марями гурсухта мемонад.
Хабарҳое аз дохил меояд, ки Раҳмонов Ҷамолиддин Нуралиевро (домоди банкираш) даъват карда, ҷосозиву ҷобаҷоӣ ва амнияти пулҳои дуздидааш ва харидории криптовалютаро дастур додааст. Дар андешаи сохтани як бонк дар Белорусия ҳаст. Гуфтааст, ки дар Маскав ҳам як Спитаменбонки бисозад, аммо Ҷамолиддин гуфтааст, ки Путин пулҳои Башор Асадро кашида гирифт ва ҳоло Асмои занаш рафтанӣ аст, он гоҳ апаи Азизмо куҷо меравад?
Раҳмонов гуфтааст, ки шояд бо дустам Сӣ Ҷинпин ҳам маслиҳат кунем. Ҷамолиддин гуфтааст, ки аз вай дида бо Пизишкиён масъалагузорӣ кунем беҳтар аст ва дили оятулло Хоманаиро мешавад бо бозгардони он дувуним миллиард доллари Бобаки Занҷонӣ ба даст оварда мешавад.
Вақте ин матлабро менавиштам баъзе аз дӯстон гуфтанд,ки ин кори ту як навъ луқма андохтан ба даҳони вай як навъ роҳнамоӣ аст. Мо бояд вайро зинда дастгир карда ниқору интиқому қасосамонро бигирем. Ҷонҳои талафёфта, умрҳои дар зиндон хазоншуда, занону модарони бевамонда бояд интиқом бигиранд.
Дар охири матлаб дар мавриди ҳавопаймой 92 млн Раҳмонов,ки гоҳо дар Хуҷанд нишаст ба иллати туман, то рафъи он. Ин шеърчаро тақдими Раҳмонов кунам,то донад,ки ҳавопаймои омода ва берун аз ангараш дар муқобили ин миллат валлоҳи судаш намекунад.
Осмонанда ракета,
Ғуроскунон бурафсос.
Даруншанда Раҳмонов,
Гирякунон бурафсос.